Ömürsün be hocam!

Bir yaz günüydü, açık olan köy kahvesinin kapısından dışarısını izliyorum. 

Otuzlu yaşlarını yaşayan köylü gençler, kahvehanenin gölgede kalan yanında, tam karşımda oturmuşlar, sohbet ediyorlar. Sohbet konuları, kaçamak yaptıklarını savladıkları kadınlar ve onlarla yaşadıkları. 

Hepside evli, çoluk çocuğa karışmış insanlar. Uzun süre dinledikten sonra; 

- Arkadaşlar hepiniz evli barklısınız. Övgüyle söz ettiğiniz, hayatını o yoldan kazanan kadınlara da saygı duyalım. Ancak, o kadınların ilişkide oldukları erkekler sadece siz değilsiniz. Onların işi, mesleği o. Oysa sizi evlerinizde bekleyen eşleriniz var. Bahsettiğiniz bayanlara harcadığınız paraları eşlerinize harcadığınızı düşünün..Onları da ilgi duyduğunuz kadınların giysilerine benzer giysiler giydirin, hatta istiyorsanız hafifçe de makyaj yaptırsınlar onlardan daha güzel, daha ilgi çekici olmazlar mı? Zavallılar akşama dek üç kuruşa tarlada tapanda ter döküyorlar. Sizler de ceplerinizde yabancı sigara, akşama kadar kumar masalarında vakit geçiriyor, akşam da başka kadınların yanında olmakla övünüyorsunuz. Belki de pazara çıkarken eşlerinize para verirken elleriniz titriyordur , dedim. 

Hiç seslerini çıkarmadan beni dinliyorlardı. İçlerinden en açık sözlüsü olan Ali, sözlerimin hoşuna gittiğini belirten bir yüz ifadesi ile; 

-Ömürsün be hocam , dedi.