On numara

Futbol; şiir, roman, öykü, sanat, tiyatro, masal, senaryo, müzik gibi evrensel boyutta bir spordur. Geniş kitleleri etkisi altına alır. Fakat bazı durumlarda insanlar ya çok üzülürler ya da çok sevinirler.

Futbola gösterilici ilgi kadar yücelsel, dinsel, bilimsel, insansal, bilgisel konulara da evrensel boyutta ilgi gösterilse daha iyi olmaz mı? Olur.

Edebiyat olsun, spor olsun bunları en çok çirkinLEŞtirici nedir?

Elbette sağlıksız bir zihniyet, bir kişilik, bir karakter, bir bilgi, bir şuur, bir kültür, bir anlayış, bir algılayıştır, diyebiliriz.

Böyle olunca iletişim kopukluğu yaşarız; saygıdan, sevgiden, insancıllıktan uzak kalırız, gözümüz kör, kulağımız sağır olur, aklımız gider ve karşımızdakileri düşman algılarız. Buna engel olmak için başkanlar, yöneticiler, teknik direktörler, antrenörler, sporcular iyi bir eğitim ve öğretim süreççiğinden geçmelidir. Önce doğru bir Türkçe ile, saygıyı, sevgiyi, adaleti, insancıllığı öğrenmelidir.

Seneler önce bir maça gitmiştim. Burada dört büyücek spor takımından biri ile lige yeni çıkmış bir takım maç ediyorlardı. Taraftar ise orada olmayıcı dört büyücek başka bir takıma kötü; yani son derece çirkin küfürlü tezahürat yapıyordu. Ne ilgisi vardı? Ana avrat her türlü küfürler ediliyordu; genç kızlar, genç çocuklar hep birlikte tempo tutuyordu. Peki, edilici küfürler kimeydi? Elbette, kendi anacanlarına, babacanlarına, kadacanlarına, cankanlarına, cancanlarına. Orada hep birlikte birbirlerine -belki de farkında olmadan- küfür ediyorlardı.

Sonra bu kişiler utanmadan birbirlerinin evine gidecek, sofrasına oturacak, ikram görecek, hâl hatır soracak!!! Bu nasıl bir zihniyet, nasıl bir şuur, nasıl bir ahlâk, nasıl bir anlayış, nasıl bir samimiyet…?

Bir de kişi üç kuruş verecek, sonra takımını cezaya boğacak.

Fenerbahçe on numaralı kulüplerden biridir, on numarasını, on sene oynatamadı. İnşaallah burada bir haksızlık yapılmamıştır. Geçerli bir nedeni vardır. Sporseverler, önyargıları ile, zanları ile bazı şeyleri elbette anlayamazlar. Bunun için sağduyu olmalıdırlar. Üzücü bir olaydır. Fakat yapılacak bir şey varsa, baştan yapılmalıydı. Ok yaydan çıktıktan sonra, ancak onun zararlarından korunmacaya çalışılmalıdır.

On numaranın yeri kolay kolay dolmaz. Ayrılışı “on numara” olsaydı daha iyi olurdu.

Bir zamanlar Aykut da, Oğuz da bir haksızlığa uğramıştı, bence.

On numaraların değerini, onları yitirmeden önce bilmeliyiz.

On numaralar edebiyaz dünyacığında da var mı?

Kim var? Size göre mi var? Hangi kritere göre var? Sizin teknik bilginiz on numarayı belirlemeceye yeter mi? Bu kriteriniz Türkçe Dil Bilgisi mi, Edebiyaz Bilgisi mi olacak?

Peki, Türkçe’den haberi olmayıcı bir Türk bu kriteri nasıl belirleyecek? Doğru bildiği yanlışlar ile, bilgi kirliliği ile belirleyebilir mi?

Doğru bilgi, doğru Türkçe; on numara insancıl olmacanın yollarını gösterir.