Ortalama İnsan Daha Başarılı

Bugüne dek sayısız tanımı yapılan başarı kavramını, değişik şekillerde açıklayabilirim size:

Başarı, kişinin kendini gerçekleştirme becerisidir, diyebilirim mesela. Varlığı anlamlı kılma, potansiyeli doğru şekilde değerlendirip, yaşam hedeflerine ulaşma yeteneği de sayabiliriz söz konusu olguyu. Ya da beklenenden hızlı şekilde sonuca gitme iradesi mi desek? Bilemedim şimdi!

Yukarıdaki düşüncelerime; deneyim ve gözlemlerimi de ekleyerek, başlıktaki iddiamı rahatlıkla tekrarlayabilirim: Ortalama insan daha başarılı.

Hayat not ortalaması 5 ile 7 arasında gezinenler; en yüksek IQ sahiplerini kolayca alt edebiliyor, zorlanmadan dize getirebiliyor.

Zekasına eğitimini ekleyen; donanımı artıp, entelektüel seviyesi yükseldikçe tereddütle sorgularken öğrendiklerini…  Okumayı, araştırmayı, ince eleyip sık dokumayı küçümseyen; daha önce varabliyor limana. Kültürüyle bilgi birikimini harmanlayan olasılık hesaplarında boğulurken… Vasat; kaderi, şansı, tesadüfü, cahil cesaretini, yersiz özgüveniyle karıştırıp, gümbür gümbür çaldırabiliyor zafer davulunu!

Özeleştiriden, empatiden yoksun, öngörüsüz kişilik; sadece ana ve sonuca odaklanırken… Süreci hızdan fazla önemsediği için ağır kalan, çabuk davranamayan bilge; gerilerde kalıyor genellikle.

İster sanata bakın ister siyasete. İster ekonomi aktörlerini inceleyin ister sporcuları. Hep zirvede kalmayı beceren fenomenleri bir yana bıraktığınızda göreceksiniz ki: Ortalama insan daha başarılı.

Mükemmeliyetçi, katlana katlana öfke biriktirirken içinde… İşi akışına bırakan, elinden gelenden gayrısını iplemeyen; daha rahat oynuyor başarı oyununu. Bin bir ihtimali gözetip, çıkamayacak sorunlar için akla gelmedik tedbirler alan; bir de bakmışsınız, hiçbir şartta istifini bozmayana yenilmiş!

İnce düşünceli varı yoğu dert edinip, öldürürken kendini için için… Sıradan ablamın dünya yansa umru değil! Vicdanlı, iç sesini dinleyen, gelişmiş örneklerimiz her davranışının sorumluluğunu almaya, hesabını vermeye hazırken… Hiçbir yanlışının cezasını çekmeye, bedelini ödemeye rıza göstermez nefsinden ötesini düşünmeyen, önemsemeyen, bencil orta zekalı!

Ve ne acıdır ki, tüm üstün niteliklerine rağmen; vasata her seferinde yeniden yenilir dahi şahsiyetler. Onca emeğine, çektiği tarifsiz acılarına karşın; vasatın gölgesinde, güdümünde tüketir ömrünü.

“Coğrafya kaderdir.” diyen İbn-i Haldun çok haklı. Yoksa nasıl açıklarız harcanıp giden onca değerimizi? Vasatı övmek marifet değilse de…  Gerçekler başka ihtimallere izin vermiyor bir türlü.