Oruç tutmamak ve suçluluk duygusu

Suçluluk duygusu ve utanç, sahip olduğumuz yada sahip olduğumuzu sandığımız değerlerin kendimiz tarafından ihlal edilmesidir.Burada önemli bir ayırım vardır.Sahip olduğum bu değerler gerçekten bana mı ait? Yoksa ailenin, toplumun, çevrenin bana empoze ettiği değerler mi?Çoğu insan bu sahip olduğu değerleri, nereden edindiğini sorgulamaz.Bu değerlerin kime ait olduğunun ayırımını yapmaz.Oysa ki bu sorgulama, kişinin kendini tanıması açısından çok önemlidir.

Bir arkadaşım, ramazanda oruç tutmadığı için suçluluk duyuyor.Ama her sene tutmamaya devam ediyor.Hem suçluluk duyuyor, hemde tutmamaya devam ediyor.Bu konuda kendisine soru sorduğumda, irkildiğini farkettim.
Kendisi dindar bir aileden geldiği için, çocukluk döneminde oruç tutmayanların cehenneme gideceği, kendisine sıkça söylenmişti.Ama üniversite yıllarında arkadaşımın dinle ilgili fikirleri değişmişti.Anne ve babasının yanındayken oruç tutuyormuş gibi davranıyor, ama aslında oruç tutmuyordu.Bu iki yüzlü davranışından ötürü kendine karşı utanç, ailesine karşı suçluluk duyuyordu.Bu suçluluk duygusu da onun kendisine olan saygısını aşağıya doğru çekiyordu.

Kendi değerleri ve ailesinin kendisine öğrettiği değerler arasında büyük bir çelişki yaşıyordu.Kendi değerlerine uymadığı için oruç tutmuyor, oruç tutmaması ailesinin değerlerine uymadığı için suçluluk duyuyordu.

Empoze edilen değerlere uygun yaşamak uğruna, kendi değerlerimizi feda etmek, acıların ve mutsuzluğun temel nedenlerinden biridir.

Gerçek suçluluk duygusu, yanlış yapılan bir davranıştan kaynaklanır.Bu duygu, bizi doğru işler yapmaya teşvik eder.Suçluluk ve utanç duygusu ancak sağlıklı kullanıldığında bize sorumluluk duygusu kazandırır, özgüvenimizi arttırır.