Osman Bolulu'yu Kaybettik

Mahmut Makal, Fakir Baykurt,Talip Apaydın, Emin Özdemir,Mehmet Başaran,Enver Atılgan, Nebi Dadaloğlu, Recep Bulut, Hasan Kıyafet, Ahmet Köklügiller, Selahattin Şimşek, Hazım Zeyrek,Şevket Yücel gibi adlar da yazdıklarıyla köy enstitüsü çıkışlı ozanlar, yazarlardır.Cumhuriyet öncesi yazarların çıkış yeri İstanbul’du genellikle. Cumhuriyetin ilk yıllarındaysa Anadolu ve köyler iş gereği görülürdü. Yazarlar, iş gereği (öğretmenlik, müfettişlik, gazetecilik, milletvekilliği)gördüğü Anadolu’yu yapıtlarına konu edinirlerdi. Oysa köy enstitüleri, köy çocuklarını yetiştirerek ozan, yazar yapmıştır. Salt bu bile büyük atılım, büyük kazançtır. Köy enstitüsü çıkışlı öğretmenler, ozanlar, yazarlar, köyden çıktılar, köy gerçeğini biliyorlardı; köyü, köylüyü romanlarına, öykülerine konu edindiler. Yazılarında, köylünün sorunlarına değindiler. Onların sorunlarına ortak oldular. Onların askerdeki, gurbetteki oğullarına, ağızlarından mektup yazdılar. Yazılarında, köylünün diline de yer verdiler. Köy enstitüsü çıkışlı yazarlardan biri de Osman Bolulu’ edu. Onu,1973’de MEB’ lığında çalıştığım yıllarda tanımıştım. Ankara Eğitim Bilimleri Eğitim Yönetimi Teftişi Planlaması yüksek lisansımda “teftiş”le ilgili bir anket hazırlamış; yanıtlanmak üzere MEB’ lığı müfettişlerinden tanıdıklarıma vermiştim.Osman Bolulu, anket sorularına verdiği yanıtta; demokratik, rehber, önder, eğitimci müfettiş olduğunu kanıtlamıştı.

Osman Bolulu, köy enstitüsü kuşağının son temsilcilerinden biriydi.

Osman Bolulu’ yu,3Ağustos 2017’de Perşembe günü. kaybettik. Diğer köy enstitüsünde yetişenler gibi bir eğitim eriydi. Bu ülkenin aydınlanması için çalıştı. Öykü, şiirler, denemeler, biyografi, masallar seçkiler üretti; araştırmalar yaptı. Cumhuriyet’in kuruluş felsefesine, Atatürk İlke ve Devrimlerine gönülden bağlıydı. Atatürk İlke ve Devrimlerini yaşatmak, ülke düzeyine yaygınlaştırmak için çaba gösterdi yılmadan, usanmadan, Cumhuriyet, eşitlik, özgürlük, demokrasi, adalet için savaştı.

Yaşamı, yapıtları:  Amasya-Taşova-Tekke Köyü’nde tütün tarlasında, Ağustos 1929 doğdu Çiftçi bir ailenin dördüncü oğlu. Babası medrese çıkışlı İsmail Hoca, anası Hatice Hanım.1942’de Tekke Köyü İlkokulu’nu, 1947’de Samsun Lâdik Akpınar Köy Enstitüsü’nü Ankara Gazi Eğitim Enstitüsü Edebiyat Bölümü 1954’te bitirdi.1964’te Türkiye ve Orta Doğu Amme İdaresi Enstitüsü Kamu Yönetimi Uzmanı oldu.

Acılar, yitirdiğimiz dostlarımızla çoğalıyor… Köy enstitülerinin son neferlerinden olan Osman Bolulu ’yu da kaybettik. Osman Bolulu, 3 Ağustos 2017 Perşembe günü ikindi namazından sonra Karşıyaka Mezarlığında toprağa verildi. Yazın ve eğitim dünyamıza yaptığı büyük katkıları unutmayacağız ve her zaman kendisini şükranla anacağız.

 İlk ve orta dereceli okullarda öğretmenlik ve yöneticilik, ayrıca çeşitli öğretmen derneklerinde (TODMF, TÖS, TÖYKO) yöneticilik yaptı. MEB müfettişi iken 12 Eylül sonrası emekli olmuştur (1981). Edebiyatçılar Derneği ve Dil Derneği  üyesidir.

“Ümit Dünyası” adlı ilk şiiri Nilüfer dergisinde (sayı: 72, Aralık 1951) yer almıştı. Şiir ve yazılarını daha sonra Bizim Dağarcık, Varlık, Ataç, Ilgaz, İmbat, Yelpaze, Çağda Türk Dili, Türk Dili Dergisi, Kıyı, İnsancıl, Karşı, Damar, Gerçek Sanat, Öykü-şiir, Biçem, Abece vb. dergiler ile Cumhuriyet gazetesinde yayımladı. Reşadiye’de Duruluk (1955-56), Amasya’da İlke (1961) dergilerini çıkardı. Ankara’da Öğretmen Dünyası ve ABC dergilerini yönetti (1992-93). 1992’de Yurt Boyu Sevişmek ile Nabi Üçüncüoğlu ve Vedat Güler Birincilik ödüllerini, 1998’de İnsan İnsana Eklene Eklene eseriyle Kültür Bakanlığı Büyük Ödülü’nü aldı. Şiirlerinin bir bölümü Danimarka diline çevrildi. Fransızcaya çevrilen bir şiiri Ankara’dan 20 Şair adlı Türkçe-Fransızca adlı kitapta yer aldı.

Yapıtları:

Şiir: Dalların Ucundaki (1955), Bileşim Çizgisi (1963), Yurtboyu Sevişmek (1992), Taşın İyisi (1992), Uzun Koşu (1994), Güle Yolculuk (1996).

Biyografi: Ahmet Miskioğlu (2004).

Deneme: Anti Laikliğin Önlenmeyen Yükselişi (1994), Belleksiz Toplum (1995), Korkacaksan Kitapsızlardan Kork (1995), İnsan İnsana Eklene Eklene (1998), İnsanlığın Solmaz Gülleri (2002).

Öykü: Yağmur Sonrası (1998).
Araştırma: Türkiye’de Mahalli İdarelerin Eğitim Öğretim Kurumlarıyla İlgisi (1965).
Masal: Devlet Kuşu (1970), Sözün Işığı (2005).
Seçki: 10 Kasım ve Atatürk (1970), İlk Dersimiz Atatürk (1981), Şiir Coğrafyamız (1997, 98, 99, 2000).

Anı: İnsanlığın Solmaz Gülleri (2008:

İnceleme: Atatürk ve 10 Kasır (1969), ilk Dersimiz Atatürk (198: 1994).

Deneme, ders ve kaynak kitaplarının dışında çocuk ve gençlere seslenen kitaplar da yayınladı. En Zoru şiirinde,yaşantısının çerçevesini çizmiş. Sevgisi yanıtsız kalmış, yaşamın yokuşlarında yorulmuş, açlıktan yorulmuş, yenik düşmüş bir gövde ahh gitti, gidiyor.

En Zoru 

Sevgim 

Yanıtsız kaldı 

Yassıldım

Yolum 

Yokuşa sardı 

Yoruldum

Yokluğun 

Harmanın un ufak 

Savruldum.

Açlığın 

Üstüne dört büklüm 

Kıvrıldım.

Dağdım 

Bir dilim ekmeğe

Devrildim.

Zordu zor 

Hepsi zor

En zoru ne biliyor musun?

Yenik düşmüş bir gövdede 

Gıcır gıcır 

Namlusuna sürülmemiş 

Bir yürek taşımak

Gitti gidiyor ahhh!

Osman Bolulu, şiirleri, yazıları  için şöyle diyor:

Dalların Ucundaki, Gündem Dışı, Bileşim Çizgisi, Yurtboyu  Sevişmek, Uzun Koşu, Taşın İyisi, Güle Yolculuk adlı yedi şiir kitabımı birleştirdim ve  Son Harman adını verdim.

Hiç bir zaman şairlik iddiasında bulunmadım, kendi türkümü söyledim. Neye inandımsa neyi doğru buldumsa onları yazdım. Yazdığım her yazıda hayatımda yaşanmış olayları, durumları konu edindim.

Osman Bolulu’ nun ölümüyle köy enstitülerinin son dallarından biri daha kırıldı.Ülke sevdalısı,çağdaş bir eğitimci,şair, yazar aramızdan ayrıldı; ama yapıtları yaşayacak, gelecek kuşaklara ışık tutacak.