ÖSS'ye az kala.

Dışarıda kuş sesleri gelirken, çalışmaya çalışmak ne kötü.

Baharın rengi, taze kesilmiş çimenlerin kokusu.

İnsan çıplak ayakla dolaşmak istiyor, ama nerdeee.

Kene ayrı bir konu ama, ders çalışmaya mecbur olmak.

Acıyorum, oğluma acıyorum.

Dokuz ay karnımda taşıdığım, şu ana kadar, hiç bir emeğimi esirgemediğim.

Düşüncelerimde bile, karşılıksız ve koşulsuz teslim olduğum , oğluma ve yaşıtlarına acıyorum.

Biliyorum, herkezin geçtiği bir yoldan geçiyorlar. Bir süreç yaşıyorlar.

Oğlumun geçen hafta kep töreni vardı.Pırıl pırıl çocuklar, (genç adamlar, genç kızlar)

hayata atılmak için ilk kıpırdanışlarını , kanat çırpmalarını hissettirdiler.

Anne ve baba olmak , böyle anlarda , milli duygular gibi kan kaynatıyor içlerimizde.

Önümden arkadaşlarıyla geçerken, ona bakarken, ta uzaktan onunlan gözgöze gelirken,

içime attığım yaşlarım, elimde olmadan akmaya başladı.

Önce saklamaya uğraştım ama beceremedim.Saldım gitti.

Ama gülümserken , sessizce ağlamak kadar güzel bir şey olamaz.

Evimin küçük erkeği , oğluşum hayata adımını atmaya hazırlanıyor.

Oğluma ve onunla bir bu yarışa başlayan tüm gençlere başarılar dilemek istiyorum.

Umarım, istediğiniz, ama mutlu olacağınız.

Mutlu olarak para kazanacağınız.

Para kazanırken ve harcarken onur ve gurur duyacağınız.

Sıkıntısız bir yol sizleri beklesin.

Hepinizin şansı açık olsun.

Başarılar oğlum.

Başarılar sınava girecek tüm gençler.

sevgilerimle.