Otoyolda bip bip!

Almanya’nın otoyolları meşhur ve Avrupa’da birinci. Nazi döneminde başlayan otoyol yapımı bugün bile devam ediyor. Ama konumuz bu değil tabii. İşimiz gereği Almanya kazan biz kepçe. Berlin’e uzaklığına göre haftada bir veya iki haftada bir bu yollarda direksiyon sallıyoruz.

Genellikle Pazar öğleden sonra çıkıyoruz yola. Cuma öğleden sonra da Berlin’e, yani evimize dönüyoruz. Dizel motorlu, saatte 180 kilometre hız yapabilen bir minibüsümüz var ama 140 kilometreyi aşmamaya çalışıyoruz.

Benim gurupta Alman, Türk, Portekiz ve Arnavut ustalar var ve nedense hiç birinin ehliyeti yok. Pazar günleri doluşuyoruz minibüse ve yola koyuluyoruz ama millette surat bir karış.

Arabada sigara içmek yasak, onun için her saat başı otoyollardaki benzin istasyonlarında mola veriyoruz. Ben müzik olmadı mı araba kullanamıyorum ve bir ayrım yapmıyorum ama arkadaşlar farklı milletlerden oldu mu tartışma da kaçınılmaz oluyor tabii. Türk müziği çalınca Alman ustamız Herman hemen kulaklıklarını takıveriyor, duymamak için. Portekizli ustamızın da pek hoşuna gitmiyor Türk müziği ama Arnavut arkadaşlar çok seviyorlar İbo’yu.

Berlin’e dönüşler ise farklı oluyor tabii. Cuma günleri saat 14’de paydos ve doğruca minibüse. Herkeste bir sevinç, bir heyecan. Birbirlerine karşı daha hoşgörülü oluyorlar o gün. Alman ustamız Herman bile Türkçe şarkılara eşlik ediyor. Bildiği yegâne şarkı ise “Oynama şıkıdım şıkıdım”… Tarkan’ı beğeniyor.

Otoyolda yol alırken tırları solluyoruz haliyle. Bizim çocukların bir merakı da Türk tırları. “Aaaa! Abi baka bak, Manisaaaa” diye heyecanlanıyorlar. Hangi plakanın hangi ilimize ait olduğunu biliyorlar. Almanya’daki otoyollar İzmir, İstanbul, Antalya, Kocaeli, Antep plakalı tırlarla dolu.

Beni de alıştırdılar artık. Ne zaman Türk plakalı bir tırı sollasak selamı çakıyoruz tabii, “Bip bip” diye. Türk tır şoförleri de bıktı bizden ama onlar da o havalı kornalarıyla bize selam veriyorlar. Memleket hasreti mi dersiniz, ne dersiniz bilemem tabii ama o uzun yollar da başka türlü bitmiyor işte.

Doğan Medya’nın gri renkli, üstü çanak antenli bir minibüsü var ve genellikle benim oturduğum sokağa park ediliyor. Şoförünü hiç görmedim ama plakası 34.

Yanından geçerken durup önce etrafı bir kolaçan ediyorum, kimsecikler yoksa uzun uzun kokluyorum o minibüsü.

Nedendir bilmem, bana İstanbul gibi kokuyor o minibüs.

Ya da bana öyle geliyor, kim bilir!

Resim: Alman otoyollarında otostop yapmak yasaktır ama bu yasağı çiğneyenler de oluyor işte.

Resim ile ilgili ek not: Otostop yapan çıplak hanımın resmi, hanım yazarlarımızdan gelen haklı tepkiler nedeniyle kaldırılmıştır. Hanım yazarlarımıza (Başta Vakayinüvis olmak üzre) teşekkür ederiz.