Öyle bir geçer zaman ki

Bu sabah Anadolu Feneri'nde Taşlıhan adlı bir lokantada kahvaltıya gittik ayıptır söylemesi.

Kızkardeşim internetteki şehir fırsatlarından araştırıp buluyor sağolsun böyle mekanları uygun fiyata. Telefonla rezervasyon yaptırıp adres tarifi alırken, lokanta görevlisi 'Öyle Bir Geçer Zaman Ki' dizisinin o bölgede çekildiğini, istersek hem orayı hem de tarihi bazı evleri gezebileceğimizi söylemiş.

Çok da önemsemedim doğrusu, zaten bizim için önemli olan, birlikte neşeli bir aile toplantısı yapmaktı. Düşündüğüm gibi pek neşeli, bol kahkahalı bir sohbetle süslenen nefis bir sabah geçirdik. Bayramda görüşemediğimiz için bir bayram kahvaltısı yerine geçti ayrıca.

Kahvaltımız bitip mekandan ayrılırken kasa görevlisine öylesine sorduk, "Nerede bu dizinin çekildiği yer?" diye. Meğer hemen bitişiğindeymiş ve bu ev lokantanın mülküymüş. Hayret, gelirken önünden geçmiştik oysa, hiç fark etmemişiz. Dizide Cemile'nin oturduğu yer olarak anılan evin bahçesinden içeri girdiğimizde anladık niye fark etmediğimizi. Çünkü çok küçüktü ev. Dizide, alabildiğine geniş arazi üzerindeki evde yaşandığı görülen hayatlar meğer küçücük bir alanda yaşanıyormuş. Nasıl yapıyorlar bu görüntü işini anlamıyorum, ama bayağı farklı gerçekten.

Biz şöyle bir bakıp gideriz dediydik. Ne mümkün? O kadar çok insan sırf bu evi görmek için gelmiş ki oraya, evin ünlü merdivenlerinden çıkabilmemiz bile bir zaman aldı. Herkes elinde fotoğraf makinesi poz poz çekim yapıyor. Sanırsınız türbe ziyareti, kutsal bir yere gelinmiş ve hatırasını ölümsüzleştimek için de olağanüstü gayret sarfediliyor.

Ben bu diziyi severek izliyorum, itiraf etmeliyim. Kanallar arasında da en çok reyting alan dizi aynı zamanda. Ama bu yoğun ilgi beni oldukça şaşırttı. Biz o kahvaltı olmasa merak edip de gitmezdik evi görmeye, ama konuşulanlardan da anladık ki insanlar özellikle gelmiş.

Varın anlayın artık siz, toplum olarak geldiğimiz durumu...

"Sen farklı mısın ki, gitmişsin, evi görmüşsün, bir de resim çektirip yayınlamışsın." diyebilirsiniz.

Eh, oraya kadar gitmişken bir görmemişlik yaptık işte affınıza sığınarak.

Esen kalın...