Özledinse kavuşmayı erteleme....

Bu sabah sosyal paylaşım sitelerinden birinde bir dostumun paylaştığı bir fotoğraf ve altına yazdığı bir söz beni çok etkiledi.

Bu fotoğraf bir mor salkım çiçeğine aitti. Altında da fotoğrafı ekleyen dostum 'Özledim kokusunu, özledim Avşa'yı diye yazmıştı.

Bir an mor salkım çiçeğinin o harika kokusu buram buram burnuma geldi. Dün de gene gördüğüm bir başka fotoğraf alıp beni yıllar öncesine götürmüştü. O fotoğrafta da Fransa'da bir çiçekçi gözüküyordu. Paris'te yaşadığım yıllarda sokağımızın başında bir çiçekçi vardı. Tam 7 yıl hergün o çiçekçinin önünden geçtim. Çünkü marketimize, metro istasyonuna  giden yol oradan geçiyordu. Şimdi düşüneceksiniz belki hergün sokakta  işin ne diye. Hergün lisan dersanesine gidiyordum ve metroya giderken, dönerken o çiçekçinin önünden geçiyordum. Aynı şekilde markete giderken de oradan geçiyordum.

İşte her geçişimde bir dakika duruyor ve çiçek kokularını içime çekiyordum çiçekçinin önünde. Her mevsim çeşit çeşit çiçekler oluyordu o dükkanda. Ve her zaman mis gibi kokular yükseliyordu. Bazen bir gül, bazen bir karanfil, bazen bir şebboy. Ama her zaman kokan çiçekler. Çok pahalıydı çiçekler. Uzun yıllar yaşadığım halde o mahallede, ancak birkaç kere çiçek alabildim. Çok hatırlı bir yere giderken o çiçekçiden bir küçük buket alabiliyordum . Zira biz öğrenci ailesiydik ve bütçemiz kısıtlıydı. Çiçek alamıyordum o çiçekçiden ama bu koklamama engel değildi. Ben de her geçişimde kokluyordum çiçekleri.

İşte dostumun eklediği resmi görünce bir çiçek kokusunun da özlenebildiğini hatta çok özlenebildiğini anımsadım .

Son dönemlerde ben, özlediğim şeyleri görmeyi ertelemiyorum. Bir yeri çok özledimse gidip görmeye, bir kişiyi çok özledimse giidp konuşmaya çalışıyorum bir an önce.

Bence dostuma da tavsiyem,özledinse o çiçeği git bul, Onu bulamazsan başka bir çiçek vardır yerinde. Özledinse Avşa'yı git gör, hatta bir süre yaşa. Varsın yağmur olsun, soğuk olsun. Özlemini, kavuşmayı erteleme.