- Kategori
- Şiir
Papatyam
nar tanem
nur tanem
bir tanem
toprağım
patatesim
domatesim…
Desem bıkıp usanmadan
Gene de usanmaz ki benden!
Güz dağını basan duman içinden
bir tatlı öpücük açıveren
müjdeli güneş gibi
sıcacık sarar beni;
Gülünce gözleri
al yanaktan güllenir
kalbimin mührü gamzesi.
Kıskandırmasın seni şiirin gözdesi,
Sensin papatyam bu şiirin ta kendisi.
Hani var ya
keklik sekmesi gelişin
cıvıl cıvıldak gülüşün,
Var ya hani
saçların dolana salına
boynuma sarılışın,
Deli ediyor beni deli!
Papatya falları elinde
uzanmış görünce seni
sere serpe çimenlere
Alamam kendimi
oracıkta öpmekten
pembe bulut yanaktan…
Papatyam, nur tanem
Kalbime takıldığın günden
Unuttum ben işi gücü hepten;
Papatyam bir tanem
Sormaya ne gerek fallara
Bir bakışın yeter bendeki manaya…
*
Muharrem Soyek