Partide Hans şimdi Müzik zamanı dedi.

Bir onceki yazimda 2007 Haziran ayinda Burcu Goker'in Lawrence Universite'sindeki diploma torenini anlatmistim. Bu torenden sonra biz  ve Eric'in tum ailesi Burcu'nun Universitedeki Almanca Profesoru Hans'in mezuniyet serefine evinde verdigi partiye davetliydik. Torenden sonra resim cekimleri de bittigi zaman hep beraber arabalara binerek Hans ile esi Mara'nin yasadiklari eve dogru yola ciktik. Eve vardigimizda bizi bahcede cok guzel bir acik bufe bekliyordu.Hans'in aslen Macar olan esi harika yemekler, mezeler hazirlamisti. Masanin orta yerinde Ingilizce Tebrikler Burcu ve Eric yazili bir koca pasta duruyordu. Sanirim bu harika gorunumlu pastayi da Mara hazirlamisti. Masadan tabaklarimiza yemeklerimizi  alip birbirinden guzel cicekler arasinda bahcedeki masalara oturduk. Hepimiz sabah kahvaltidan beri bir sey yememistik ve neredeyse aksam olmak uzere idi. Heyacanimiz yerini buyuk bir dinginlige birakmisti. Bu arada beyler de neler icecegimiz sorup icki bardaklarini hazirlamislardi. Heyecan, yorgunluk, aclik yedigimiz harika yiyecekler ve ictigimiz nefis ickilerle yerini sakin ve huzurlu bir ruh haline birakmisti. Herkes cok mutlu idi. Esim, ben, Eric'in dedesi, anneannesi annesi, babasi, teyzesi, kardesleri ve Hans ile Mara'nin bugun icin ozel davetli arkadaslari. Konusup guluserek nese icinde yemeklerimiz ve ickilerimizi  bitirdik. Yemek  sonunda sira pasta ya geldiginde Hans'i elinde bir sise sampanya ile gordum. Burcu ve Eric'in mezuniyetleri serefine patlatilan sampanya ve yenilen harika pastadan sonra herkese iyice rehavet basmisti. O sira Hans'in tok sesini duydum. Simdi Muzik zamani diyordu Hans. Bu fikre cok sicak bakan parti ahalisi bahceden yavas yavas eve girmeye baslamisti bile.

Eve girince salonu daha yakindan gorme firsatim oldu. Biraz once eve geldigimizde yorgunluktan, heyecandan iyice bakamadigim salon harika gorunuyordu. Antika esyalarla dosenmis salon adeta Hans ile Mara'nin gecmisini yansitiyor gibiydi. Duvarda Hans'in ailesine ait cok eski bir resim duruyordu. Salonda herkes buldugu yere oturup biraz sonra olacak harika konseri dinleme hazirliginde idi. Salondaki koltuklarda yer bulamayanlar, yemek odasindan sandalye aliyorlardi. Sandalye yetmeyince ayakta kalan kisilerin salondan  yukari kata cikan merdiven basamaklarinda kendilerine yer bulduklarini ve oturduklarini gordum. Herkes oturma telasinda iken Hans'in bir buyuk kutu getirdigini fark ettim. Kutuyu acan Hans icinden bir akordiyon cikardi. Salonda bas kosede bir piyano vardi. Ama akordiyonu kimin caldigi konusunda bir fikrim yoktu. Burcu kemanini acti, Eric piyanonun basina oturdu ve Hans akordiyonu eline aldi. Iste o zaman Hans'in akordiyon caldigini ve biraz sonra bizi cok guzel bir muzik ziyafeti bekledigini anladim. Birkac dakika icinde o eski esyalarla doseli salonu  pencerenin perdesinden sizan gunes isigi  altinda  piyano, keman ve akordiyondan dokulen harika bir ezgi doldurdu. Biri Almanyadan yillar once gelmis , diger ikisi Amerika ve Turkiye kokenli uc kisi  salonda oturan Turk, Amerikali, Macar, Alman bir dizi kisiye cok eski bir Romanya ezgisi caliyorlardi. Ictigim sampanyanin etkisinden mi, sabahtan beri yasadigim heyecan dolu gunden mi yoksa dinledigim cok acikli Balkan muziginden mi ben aglamaya basladim. Birden yanimda oturan Pamelanin da agladigini farkettim. O da benim gozyaslarimi yanagimda fark etmis olacak ki sessizce bana kagit mendil uzatti. Bugune kadar hayatimda hic dinlemedigim kadar zevkli ve duygulu bir konseri o gun o evde dinledim. Calanlar yaptiklari muzikten o kadar zevk aliyorlardi ki bizi unutmuslar, sarki soyler gibi beraberce sevk icinde caliyorlardi. Muzik bittiginde hepimiz cosku ile alkislarken bize bu guzel gunu yasattigi icin Hans ile Mara'ya bir kere daha tesekkur ediyordum.

Hans ile Mara hayatimizda hep var oldular. Su anda ben Tahallassee'deyim. Daha onceki yazilarimdan birinde anlattim. Hans Universite'deki gorevinden emekli oldu ve Florida yakinlarinda bir ev aldi ve yerlesti. Onun bu karari  yaptigi bir Turkiye tatili sonucunda aldigi bir karardi. Biz de bugunlerde bir hafta sonu onlari ziyarete gidecegiz. Zira evleri buraya cok yakin. Su anda Mara resim yapiyor, Hans da birasini icerken hayatla dalgasini geciyor. Bir kac gun sonra onlari gorecegim ve eski gunleri anip gulecegimiz icin simdiden heyecanlaniyorum. Dostluk boyle bir sey olsa gerek.