Hasta ve mutlu

Pervin benim annem yaşında, yaklaşık 10 senedir kanser hastalığıyla savaş veren bir kadın dostum..

O bu savaşa yenilmek için girmedi. Yenilmedi. İnancı öyle sağlamdı ki, daha uzun süreler yaşayabilirdi. Ki hala yaşıyor.

Hastaneye yattığında onu ziyarete gittim. Karşımda güçsüz, teselliye ihtiyaç duyan birini bulacağımı sanarken yanılmışım meğer. Yatağa mıhlanmış olmasına, vücuduna hortumlar bağlanmasına rağmen onun gözleri ışıl ışıldı. Komodine kat kat kitaplar sıralanmıştı. Kitapların çoğu romandı, aşk romanları en çok olanlardı.

Ben sormadım, o anlattı. Kanserli bir hücrenin nasıl bir şey olduğunu, vücutta nasıl ilerlediğini, tedavi süreçlerini, geçtiği aşamaları ve henüz atlatmadıklarını.. Hastalığına küsmemişti. Şaşırmıştım.

Sen yazmayı seversin. “Bunu yazar mısın” dedi ve anlattı..

Doktoru birkaç gün yanına uğramamış, başka doktorlar gelmiş Pervin’i kontrole.. Pervin de “acaba benimle ilgilenmiyorlar mı” demiş içinden ama kimseye bir şey söylememiş. Canını da çok sıkmamış. Artık nihayet doktoru geldiğinde, Pervin şöyle bir doğrulmuş “Nerelerdesiniz Doktor Bey, özlettiniz kendinizi” demiş.. Doktor asık suratını Pervin’e çevirmiş ve tebessüm etmiş..

Pervin bunu anlatırken açıklamasını da kendi yaptı. “Kaprisli bir hasta olmayacağıma söz verdim. Doktoru kimseye şikâyet etmek istemedim. Hem sitem edersem bana faydası olurdu ki. Sinirimi bozmadan bekledim. O gelince güler yüzle, sakin bir şekilde söyledim.”

“Biliyor musun, doktor o günden beri bir gün bile aksatmıyor ve her defasında gülümsüyor.”

Pervin hastaneden çıktı çok sonra. Kontrolleri hala devam ediyor. Ama her sağlıklı insan gibi o da bizimle aynı havayı soluyor.

Daha sağlıklı bir hayat sürüyor artık. Yediklerine, içtiklerine ve yaşam tarzına dikkat ediyor. Çocuklarına daha şefkatli bir anne, eşine esaslı bir eş, dostlarına daha dost olarak her anının tadını çıkarıyor.

Pervin gibi kanserin pençesinden kurtulmuş nicelerimiz var, hala savaş verenlerimiz var.

Tanıdığımız ya da tanımadığımız, şu dünyada bizim sandığımızdan daha zorlu yollardan geçen herkese şifa, sabır, umut ve tebessüm diliyorum.

Hayatın başka zorlu yollarından geçenlere “Bu bir süreç.. İlla ki geçer” , zorluklarla henüz tanışmamışlara da “Siz çok yaşayın, inşallah sağlıkla ve sıhhatle” diyorum.