Prangalı direnişçi

Bu akşam yazasım var… İnsanın içinden gelmeli bazı şeyler… Yazmış olmak için yazmamalı… Niçin yazacağım? Kim bilir belki de unutmak adına yazacağım… İnsan yazınca unutur mu? Yahut insan yazınca unutması gerekenleri zihninden temizlemiş olur mu? Keşke öyle olsa… Yazsak, yazsak , yazsak… Yazdıklarımızı bir daha hiç hatırlamasak…. 

Ne yazdırır insana… Ölümler, aşklar, acılar, sevdalar… Hepsi zamansızdır… Ne zaman gelir, ne zaman gider bilemezsin… 

İçimden geldiği gibi yazmak istiyorum… Kimi zaman kelimeler tutuyor beni… Aman diyor dikkatli yaz… Kimi zaman ise olaylar… Nereden başlasam…? Hangi acıyı yazsam…? Hiç güzel haber duymayacağız biz bu güzel memleketimde? 

Memleketimin kınalı kuzuları sanki istatiksel sayı olmuş… Her gün bir vatan evladı savundukları topraklara emanet edilmekte… Geride kalanlara sabır neylesin? Bir şehidimin, ölümünden önce iki kez kalbi durdu… Çalıştırıldı tekrardan … Ama tutunamadı hayata işte… Gazetedeki o resim… Eşi, minik kızı ve Şehidim… Muhtemelen bir gezi sonrası hatırası…Ne fark eder ki nerede çekildiği zaten… Önemli olan, onlar bir aileydi… Üç kişilik mutlu bir aile… Belki dört olacaklardı… Ama olmadı… Birlikte kurdukları hayalleri, umutları kara toprağa gömüldü… Ah Ya Rab, sabır neylesin? Kelimeler neylesin? İnsan Neylesin? Bize, bu aziz vatana bir çare lütfeyle… 

Hangi kanalı açsak, hangi gazeteyi okusak kömür karası haberler… Kapkaranlık… Bir güç var sanki, katran karası bir güç, kara bulutlar ile geliyor… Umudumuzu, inancımızı almak istiyor… Mehmetçiklerimiz, şanlı bayrağımıza sarılı tabutlarla uğurlanıyor son yolculuklarına… Elbet , biz de bu dünyaya kazık çakacak değiliz ama bu kahpe kurşunlar…. Mehmetçiklerimizin canını alan bu kahpe kurşunlar… Kader mi diyeceğiz? Kadere inanırız elbet… Ama terör de kader midir a dostlar? 

Peki ya kadınlarımıza uzanan eller? O kirli eller? Hangi ruh halinin ürünüdür? Bu nasıl insanlıktır? Bu nasıl vicdandır? Anlamak mümkün değil… Yüzü tanınmaz haldeki kadınlar… Çaresiz kadınlar… Koca dayağını çekmek zorunda kalan kadınlar… Bedendeki izleri belki silinecek ama ya ruhlarındaki izler…? İlaçlar silebilecek mi sizce? 

Mübarek Ramazan Bayramına sayılı günler kaldı… Bu bayram sevdiklerimizle olabildiğimiz için şükredeceğiz… Bu mübarek ayda ve tabi ki diğer aylarda eğer elimizden geliyorsa elimizden gelen yardımı yapacağız yardıma GERÇEKTEN muhtaç olan insanlara… Çünkü, belki biz de onların yerinde olabilirdik… 

Somalide yaşanan açlık elbetteki üzücü… Televizyondaki görüntüler içler acısı… Bebeklerin acı çığlıkları… Pislikten vücutlarında sinekler gezen insanoğlu… İnsan, bu güzel memlekette doğduğuna bir kez daha şükrediyor o görüntüleri izleyince… İnsan olanın vicdanı olur elbet… Yardım elimizden geliyorsa ulaştıracağız… Yalnız sorulması gereken sorular var: 

1) Somalide yaşanan bu açlık bu sene mi başladı? 

2) Somali denizle kıyısı olan bir ülke…Denizde balık yok mu? 

3) Açlıktan asıl zarar gören çocuklar… Minik bedenler… Doğum kontrol yöntemi ile açlık ortadan kalkana kadar nüfus azaltılamaz mı? Yoksa bu açlık asla önlenemeyecek mi? Yada önlenmek istenmiyor mu? 

Sorular çoğaltılabilir elbet… Neyse, gelelim benim güzel ülkeme, aziz vatanıma… Sınırları Misak-ı Millide belirtilmiş olan ve atalarımızdan yadigar olan bu aziz vatan önce Allaha, sonra askerlerimize, sonra da bize emanettir… 

Şimdiden Hayırlı Bayramlar… 

İmza: Prangalı Direnişçi