Ramazanın hikmeti

Ceviz ağacının altında dolanıp duruyorum. Hep üst dallarda kalmış diye kendi kendime söyleniyorum. Arkadaşım birşeyler anlatıyor.Ona dönüp ''bak en üst dalda bir kaç tane var ''diyorum. Gözüm hep yerlerde belki düşmüş olur da alırım diye. Uzun uzun ağacın dibinde durup üst dallara bakıyorum. İçim bir arsız çocuk gibi huzursuz. En sonunda boynumu büküp arkadaşımın yanına banka oturuyorum. Konuşurken bile aklımda cevizler var. Çarşıya çıkıp baksam iftara yetişemem...
Çocukluğumda etekler dolusu topladığım cevizler geliyor aklıma. Tırmansam ağaca... Kıyafetim müsait değil. Birşeyler yarım kalıyor sanki. Kalbimin kırıldığını hissediyorum. Biraz sonra kalkıyoruz. Ağır ağır yürüyerek işe geliyoruz.
Annem iftar sofrasını hazırlamış. Yemeklere şöyle bir göz atıyorum. Üstümü değiştirip, ellerimi, ayaklarımı yıkıyorum. Balkona çıkıyorum. Kızkardeşim koşturarak geliyor. Ellerinde ağır olduğu belli olan poşetler... Erkek kardeşimle gülüyoruz, el sallıyoruz... ''Pazara mı gitti acaba diyorum?'' ''Bilmem.Nerenin pazarı ki bugün?'' diyor kardeşim.
Kapıyı açıyoruz. Poşetler ağzına kadar sebze dolu ve hepsi yeni toplanmış belli. Siyah bir poşette de balları akan incirler .Poşetleri balkona koyuyoruz. İftarımızı yaparken poşetleri soruyoruz.
-Arkadaşımın annesi gelmiş Hatay'dan. Onu görmeye kaldığı çiftliğe gittim. Bir sürü şey topladık beraber tarladan. Patlıcan, domates, börülce, fasulye, biber, incir...
-Ne güzel!! Taze taze yiyeceğiz diyorum.
-İncirlerin altında ceviz var.diyor
Şaşkınlıkla bakıyorum yüzüne. Hemen kalkıp poşetleri boşaltıyorum. İncir yapraklarının altında yeşil cevizler bana bakıyor ben onlara. Yanıma geliyor ''üç ayrı ağacın cevizi, hem de ben topladım'' diyor...
Sadece ''ben de bugün bir cevizin altında dolanıp durmuştum'' diyorum.
Cevizlerin içini oyup yerken ellerim yemyeşil oluyor. Hiç umurumda değil. ''Keşke diyorum hep ceviz toplasaydın, daha çok getirseydin''....