Rektör Ağabeyimin Değirmen’i

Kimlik:

Kitabın adı: DEĞİRMEN

Yazarı: POYRAZ ÜLGER

Yazınsal türü: Roman

Sayfa sayısı: 400

Yayın tarihi: Ekim 2010

Yayınlandığı yer: Başlık Yayın Grubu

İletişim:info@hiperlink.com.tr

***

“<ı>Benim doğduğum köylerde

<ı>Kuzey rüzgârları eserdi

<ı>V<ı>e bu yüzden dudaklarım çatlaktır

<ı>Öp biraz ! ”

Cahit Külebi

Rektör Ağabeyim, yukarıda kimliğini sunduğum Değirmen adını koyduğu aşk romanına, etkilendiğim ve yerinin aydınlık olmasını dilediğim Külebi’nin “Hikâye” adlı şiirinden bir bölümle başlayarak; o güzel aşk şiiriyle örtüşen özgün romanının kapısını -kendine özgü inceliğiyle- okurlarına aralamaktadır.

Sayın Ülger, görevlerinde başarılı ve verdiği sözün arkasında dimdik duran kişiliğe sahiptir. Böylesi kişilikten kaliteli bir yapıt ortaya çıktığını bana ulaşınca öğrendim. Yazılarını kimi yayın organlarında okuyorum. Doğrusu böylesi hacimli ve başarılı bir çalışmanın içinde olmasını kestirememiştim! Başarılı bilim insanlığına koşut, edebiyatçı olduğunu da kanıtladı. Hem de günlerce odasına kapanarak…

***

Kurudere kasabasında su değirmenin çevresinde ıslanarak tomurcuklanan Durul ile Menekşe’nin folklorik ya da özlemli (nostaljik) aşk serüvenlerinin yöreye özgü örgüsel anlatımı, romanın konusunu oluşturmaktadır. O günlerin titiz bir gözlemle zihinde çizilen resmi, bugüne taşınmaktadır. Üstelik ayrıntılı betimlemeler nehir roman özelliği vermektedir. Kısa tümceler, anlaşılırlık ve başarı sağlamıştır.

Okurken, yapıtın çoğu bölümlerinde öğrencilik yıllarımla özdeşleştirip o apayrı tadı aldım! Daha çocukluk yıllarında başlayan o destansı sevdanın çizgisel öyküsü, akıcı ve canlı bir anlatımla kitabın ilgiyle okunmasını sağlamaktadır. Yapmacıktan öte, içten, yalın ve duru bir anlatım var. Anton Çehov da öyle demiyor mu: “Açıklık, duruluk ve sadelik başarının anahtarıdır.”

Yazarın oldukça geniş yelpazeli sözcük dağarcığı dikkatimi çekti! Özellikle mektupları okurken o coşkuyu yaşadım! Baştan sona dek uzanan o tertemiz ve katıksız aşkın öyküsü, duygusal okuru mıknatıslıyor. Böylece romanın okunmasını kolaylaştırıyor.

Dünde kalan ve bugün özlemi duyulan köy enstitüsü ve sonrası öğretmen okulları felsefesi ağırlıklı anlatılırken; okulun öğrencilere verdiği eğitici yazılar amaçsal bütünlük ve özgünlük içermektedir. Gerek eğitim notları, konferans metinleri ve gerekse yaşanmışlığın aşk mektupları, oldukça çekicidir. Romanın konusu, duygusal bağlamda herkes için empatik gelebilir, düşüncesindeyim.

Cahit Külebi, Cahit Sıtkı Tarancı, Faruk Nafiz Çamlıbel, Nazım Hikmet, Ümit Yaşar, Özdemir Asaf, gibi şairlerimizin şiirlerinden alınan dizelerle bölümlere girişte onların anımsanması, apayrı bir şiirsellik getirmektedir. Buradan devinimle yazarın şiiri de çok sevdiği kanısına ulaşabiliriz..

Yazarının adı dahil, roman kahramanları Durul ve Menevşe’nin adları yanında Badem, Bedel, Bulut, Dağçiçeği, Damla, Destan, Derya, Gönülşah, Gülçiçek, Gülizar, Havin, Şahkulu ve Yazgülü, gibi yapıtta geçen tüm öteki adların öztürkçe olmasını ve titizce doğadan seçilmesini coşkuyla alkışladım! Her aydının kitaplığında yerini alması gereken Değirmen’i severek ve not alarak okudum. (Burada eklenti yapmadan edemiyorum: Gülçiçek, Edirne’de senli benli konuştuğum muhabbet kuşumun adıydı. Onu bir gecenin karanlığında kaybedince günlerce ağladım! Gülizar’da çok sevdiğim, babaannemin adıydı. Ölümünü duyunca da haftalarca ağladım! O’na yazdığım <ı>ağıtsı şiiri okuyunca duygusal dostlarım da oldukça etkilendiler!)

Değirmen’i döndüren Rektör ağabeyim Sayın Poyraz Ülger’i yürekten kutluyor ve yapıtını sonlandırdığı Tarancı’nın “Memleket İsterim” şiiriyle ben de yazımı noktalıyorum:

“Memleket isterim
Gök mavi, dal yeşil, tarla sarı olsun;
Kuşların çiçeklerin diyarı olsun.

Memleket isterim
Ne başta dert ne gönülde hasret olsun;
Kardeş kavgasına bir nihayet olsun.

Memleket isterim
Ne zengin fakir ne sen ben farkı olsun;
Kış günü herkesin evi barkı olsun.

Memleket isterim
Yaşamak, sevmek gibi gönülden olsun;
Olursa bir şikâyet ölümden olsun.”

*