Rengarenk balonlar uçuşurken gökyüzüne, uçakların sesi karıştı heyecanıma...

Ben dün akşam saat 21.00 ve 22 .00 ‘de evdeki bahçemde dolaşıyorum. Her on beş dakikada bir uçaklar kalkar, Dalaman’dan. Gökyüzünün derinliklerine kavuşur , sesi. Ben uçak seslerini ve gökyüzünü çok severim. Uçakta seyahat etmesini de. Her bir uçak uçuş planına göre geçer. Bir yer, dağların eteklerinden, kıyısından yukarıya gökyüzüne karışır, bir yere giden gökyüzünün ortasında derine karışır, bir yere giden ise, öbür kıyıdan dolanır gökyüzüne karışır, ışıklarıyla yol alır, gider. 

Sesi derinden gelmektedir, uçuşların. Geceleyin bu ses karışır yeryüzünün topraklarına, bahçeme ve heyecanıma...İşte dün geceydi, rengarenk balonları düşündüm yine. Uçuşunu birden, yine özlem ve sevgi oluşunu. Bahçemde döndükçe özlemim karıştı gökyüzüne. Birden yalnızlığıma... 

Ne zor olacaktı? Nasıl geçecekti bu mevsimler birbirine dönüşürken yapraklar dökülecek, sapsarı kıpkızıl olacak yeryüzü. Yağmur yağacak, ardından açan güneşle gökyüzünün eteklerinde rengarenk gökkuşağı seyredeceğim. Güneşi gözlerimde batırırken bulutların etekleri yanacak, kıpkızıl . Soğuklar girecek mevsimlerin içersine, buz gibi havada erken kalkacağım, işime gelmek için. Yağmurlar akacak gözlerime ve yüzüme damlayacak, gözlerimdeki damlalar gibi .Bu kış nasıl geçecek, kimbilir nasıl? Ne zor olacak belki ... 

Yaz tüm güzelliğiyle kendini hissettirecek. İşte dün akşam bahçemde dolaşırken .İçim titredi birden . O an yalnızlığıma sarıldım yine...Heyecanıma karıştı , sesim, rengarenk balonlar… .Bir de semalarda dolaşan uçakların o güzelim, sesi. Biliyor musun ben uçakların ardından gövdesini seyretmeyi çok seviyorum…. 

8 Eylül 2008 Pazartesi .