Ritmik

Surlar İstanbul’un ‘kız verilmeyen’ insanlarının yaşadığı yer. Çingene delikanlıları sevmez o yüzden ağızlarda çiğnenen "Çingene" kelimesini. Martılardan sonra gelmişlerdi İstanbul’a onlar, surlara yasladılar bedenlerini. Şimdi, yaşadıkları yerlerden sökülüp atılırlarken, en zayıf yönleriydi sevgiye güvenmeleri. (Düşeyazmak romanımdan)

İstanbul’dan “eski” bir tarih yer değiştiriyor, yarısını kaybedecek.

Kaybedecekler yarılarını, çünkü ne eski surlar yanlarında olacak ne de eski kalabalıklar. “Yeni” en kara, en samimiyetsiz ve hoş duvarlarla geldiğinde önce müzikler değişecek sonra yeni doğacaklar. Hiçbir şey onlar için eskisi gibi olamayacak ve olmayacak. İstanbul'un eski yerleşimcileri Çingenelere sabır diliyorum.

***

Füzeler, el bezleriyle tozları alındıktan sonra bilgisayar sistemlerine son yazılım formatlar atılarak upgrade edilmekte. Kitle imha silahları için genel bir isim olarak "atom bombası" tanımını kullanıyorum. Çünkü temelde aynı anlayışın eserleri.

Aslında bu teknoloji yok edilen dünyadan kaçış adına yapılacak uzay gemileri için yakıt olarak düşünülmüş olsaydı daha verimli olacaklardı ama, petrol üretiminde kullanılacak gibi görünüyor. Nasıl mı?

Basit… kitlece insanları yok et, sonra onlar toprağa karışsınlar, bir süre sonra da petrol olarak onları kullan. Nasılsa biyolojik çürüme sonucu oluşmuyor mu petrol? Evetse, reaksiyonu hızlandıracak bir yol bulmuşlar veya bulacaklardır herhalde.

Not: Kardeş sen tasalanıp kafana takma. Bak hazır kutsal ay geldi; arınmaya bak sen. Onlar kendi aralarında şey edeceklermiş. Tozu toprağı bize gelir diyorsan orasını bilemem.

Güzel olan hem aranıp hem fark etmek olanı biteni diyeceğim, bu seferde çok banal denecek. İyisimi berber fıkrasındaki gibi; bırak dağınık kalsın! (Fıkrada geçen olay şu: üç tel saçı olan bir adam berbere gelir. Traş öncesi saçı tarayan berber sorar, "nasıl olacak saçınız abi?”, derken saçın tellerinden biri tarağa takılarak kopar. Adam sesini çıkaramadan diğeri kopar. Artık tek tel saçı kalmıştır adamın. Hışımla berber koltuğundan kalkarken bağırır, "bırak dağınık kalsın!")

***

Sayın Orhan Pamuk’un yeni romanı bugün kitap raflarında yerini alacakmış. Önden eleştirilerim oldu ama verilen emeğe değil, tipik Uluçist (sayın Hıncal Uluç’un anlayışına sığınarak) anlayışa vermek istediğim tepkiydi. Bu anlayış şudur: lokal yaşa, hayattan keyif al, etliyi sütlüyü iyi bil, gemin yürüsün sakin sularda fırtınalar salaklara görünsün, asıl olan keyifli hayattır, herkesi iyi bil(zayıf yönlerinden) keyfini bozmasın. Tabi bu durumda sayın Pamuk da dünya yansa umurunda olmayacak, “zaten kitaplarımı yurt dışındaki cımbızlılara yazıyorum” diyecek; olacak olursa onu eleştiren. Halbuki benim bildiğim sanat, edebiyat topluma sürekli borçludur. Değil midir yoksa?

Not: Bahsi geçen insanlar eleştirilmekten hoşlanmazlar. Ama insanlar arkalarını göremezler; çevrelerinde etkin güç taşıdıklarından, yalan da olsa severler önde tutulmayı. İşte o yüzden gerçek de olsa eleştiri can sıkıcıdır onlar için. Beni ilgilindiren kısmıysa onları örnek alacaklar...

***

Son sözüm sayın editörlere:

Yahu bir gün beni yanıltınız da şu seçkilerinize sanat, kültür, değişim adına bir yazı alınız. Ne olur sanki bilinenden çıksanız da dünya adına bir güzelliğiniz olsa. Yoksa çocuk eğitimini, iş kariyerini, gidemediğimiz yerleri kendi kafasına göre anlatanların yalanlarına bizi mahküm etmeyin, n’olur. Gidenlerin anlatıları kendi gözleridir ve gözler yalan söyler. O yüzden söyledim. Kucaklarından düşürmeden eğittikleri çocukları bilirim: şımarık, bencil, ülkesinden bir an önce kaçmayı hedefleyen özentili tipler olmakta çoğu. İş kariyeri dedikleri de; az çalış, iyi yala: yüksel'dir.-bence-

Not: n’olur: Türk sineması sayın Günşıray’ı kaybetti. Haberalmacılar ve siyahbeyazcıların başı sağolsun.

***

not: dünkü cumhuriyet gazetesinin kitap ekinde düşeyazmak romanımın tanıtımı görünce mutlu oldum, onur duydum. güzel şeyler de oluyor.

sağlıcakla.

seçkim: http://www.dailymotion.com/relevance/search/metalica/video/x5gvis_metalica-i-disappear_music