Ruhlarçıplak zamanı...

Sen bu şehre geldiğinde... Senin olmayan giysilere sarınmış... Başka kokular sinmişti üzerine... Bambaşka dünyaların... Bambaşka yaşamları... Bilmediğim sevinçler... Belki de hüzünler vardı geçmişinde. Ama yalnızdı "sanki" bakışların... Tanırım nerede görsem... Çünkü aynısından... Bende de var.

Kapım kapalı... Ardına örülmüş "dayanç" duvarı... Sadece pencerelerim... Görünmeden gizlice... Yaşamı seyrettiğim...

Beklenen bir yolcu yok... Ne "gelecek" diye beklediğim... Ne de gelmesini istediğim.

Bir gece vaktiydi unutmamışsam... Gecenin bir yarısı... Ruhlarçıplak zamanı.

Yağmurlar vardı benim şehrimde... Gözyaşlarıma karışan... Yağmur mu, gözyaşı mı ayıramadığım... Yanaklarımı ıslatan.

Kapının kolu yok... Çıkartmış, saklamışım... Kimse "çalmasın sakın" dercesine...

Sessizim içeride. Sesimi duymasınlar, beni görmesinler, tanımasınlar istiyorum.

Çünkü, aslında ben o sokakta da oturmuyorum.

Dudaklarımda olmasını istemediğim bir ezgi... "Sen bana geldiğinde, ben senden gidiyordum."

Söz vermişim kendime... Bu şarkıyı hiç söylemedim... Asla da söylemeyeceğim. Bu şehrin bitmişaşklar korosuna... Eşlik etmeyeceğim.

Kaydım yok o koroda... Şarkılarını sevemedim bir türlü... İçimi acıtıyor.

Yağmur damlalarıın ardından görüyorum seni... Görmemem mümkün değil. Çünkü o sokakta sadece sen varsın. Yağmur ve sen... Bir de kapının ardında ben.

Ne kapıyı çalıyorsun... Ne de çekip gidiyorsun.

Açsam kapıyı belki de... Söyleyeceğin cümle "Öylesine burada duruyordum."

Bu kelimeleri duymak istemiyorum... Belki de bu yüzden "evedeyokmuş" gibi yapıyorum.

Ruhlarçıplak zamanının... Giyinmeyi öğrenememişi... Yalnız "binkadın"ı... Öylesine bakıyorum sana... Dışarıdaki yağmura... Bomboş sokaklara.

Yanağıma düşmüş yağmur(mu acaba) taneleri silmiyorum... Karanlıkta nasıl olsa gözükmez diye.

Kapının iki yanında... İki yabancı... Belki de korkularımız tanışıyor... Bilinmez.

Usulca çekilip penceremden... Yatağıma gidiyorum. Sarınıp korkularıma... Uyumak istiyorum.

Ne bir ses... Ne bir nefes... Ne de kapım çalınıyor.

Biliyorum ordasın...

"Ben o sokakta oturmuyorum gibi yapıyorum" sokağındasın.

Kapının önünde...

Yağmurlar altında...

Ruhlarçıplak zamanında.