Ruhum Ayaklanıyor

bedenimi git gide sıkan bir şey var

yol/culuk nereye böyle diyor içim

cevabı yok / bulamıyor(um)

martıların çığlıkları duyuluyor dışarıdan

her yer toz duman

gökyüzü kokusunda küf

söz'ü susturmak istiyorlar

“aman”/ı bilmiyorlar bilmiyorlar aman

yakınlarda uluyor kurtlar/ yakınlarda

uğursuzluğu tınmıyorlar

bu cefa bu eza bu verilen cezaya isyanım

Yaradan’a şikâyetim var

bir işaret ver artık Rabbim

neden hep biz geçiyoruz dar kapılardan?

gerçek yalanda gizliymiş

eksik tartmakta hukuk terazisi

inleyen seslerle camiler talan/mış meğer

vay analar sizlere, vay ki vay

üzerleri çizilmiş

eşkâli yok ki melâli getiren zaliminizin

topunuza üç beş çapulcu, üç beş vandal dediler

kara yılanlar dolanıyor etrafımızda

elim kolum ayağım pürtelâş

ve özgürlüğe zincirini kırıyor

ayaklanıyor ruhum

dört duvar kırılıyor gürültüsünden

bedenimdekileri yazamamak korkusuyla titriyor kalem

v e

besmeleyle çağırıyor diğerlerini de

“gelin canlar bir olalım”

utanmasın beyaz kâğıtlar

mahmur uykulardan çıkalım

kanatlansın eski zamanlar

yalnızca ses verin bize

yanlışsak eğer bağışlamasın Tanrım bizi

ömür dediğin nedir ki

bugün varsak yarın yokuz

isteriz ki bir hoş seda kalsın arkamızda

5 Haziran 2013

Hâdiye Kaptan

Güzel Sanatlara tutkulu, Türk sanat müziği hayranı, deniz ve İstanbul âşığı şiiryazar bir fâni....