Ruhum mu özgür? Bulutlar mı?

Gitmek istiyorum bu sabah, kimi zamanlar olduğu

gibi. Bırakıp her şeyi gitmek. Farklı bir coğrafyada ayaklarıma

değen denizin serinliğini hissetmek istiyorum. Koklamak

istiyorum, hiç bilmediğim bir iklimin havasını. Kaybolmak

istiyorum, anlamadığım bir dilde konuşan insanlar arasında. Duymak

istiyorum, anlamı bilinmeyen sözcüklerin tınısını.

* * *

Sizde olur mu bilmem ama bende bazen böyle oluyor. Gidip görmenin

dışında bir süre yaşama isteği bu aynı zamanda.

Neden yapılmasın değil mi? Olabilir neden olmasın?

* * *

Ama yapamam ben gidemem. Bir tutsağım ben.…

sorumluluklarımın tutsağı. Ayaklarımdan sorumluluk zincirleriyle

bağlanmışım. Zincirlerim uzun, sorumluluk çemberinde

rahatça hareket edebileyim diye. Ama gidebilmek için

kıramıyorum.

* * *

Şimdi artık tarihin tozlu sayfalarında kaldığı düşünülse de

köleyim ben, görevlerime hizmet eden. Azad edilme durumu

olmayan bir köle. Gidemem ben bu yüzden.

* * *

Bana ait olan rollerimin usta bir oyuncusu olmaya çalışırken

aklımla bedenim, ruhum daha bir özgürleşiyor. Çatışıyor

aklımla. Beynim devreye giriyor sonra ruhumu terbiye etmek için.

* * *

Sorumluluklar mı? Görevler mi? Tutsaklığıma neden olan. Yoksa özgürlüğü öğrenememiş olmam mı?