Rüzgarın zamanı

Rüzgarın rengi yoktur. Sesini işitiriz. Bazen yaprakların hışırtısında duyulur. Bazı zaman ise ıslık sesine dönüşür.

Rüzgarın yönü vardır elbette. Estiği yöne göre ismi değişir. Rüzgarların estiği yönü ve şiddeti çok belirleyicidir. Örneğin Lodos insanı sersem eder, başını ağrıtır. Poyraz sert eser, üşütür, ürpertir. Rüzgarın sesini başka başka duyarız.. Denizde dağda ovada.....

Soğukta rüzgar dinsin diye beklerken, sıcakta biraz biraz serinletmesine oh deriz. Rüzgarın yönünün sakıncalarını nasıl öngörebiliriz? Kurgulanmış bir saatin, başka vakit çaldırmanın imkansızlığını biliriz, ancak kurduğumuz saati iptal edip, çalma zamanını yeniden ayarlayabiliriz.

İnsanların başkalarının kendilerini etkilemedeki marifetleri tabi ki ustalık gerektiren bir durumdur. Rüzgara yön veren, önüne kattığımız ne varsa sürükleyip istediğimiz yere ittirebiliriz.

Zamanı geçmiş ile gelecek arasında kurarsak bugünün zilini elbette çaldırırız. Fikirleri, zihinleri değiştirmenin en önemli yolu da önce kurgulanmaktan, teslimiyetten ve kabullenmişllikten geçer elbette. Bedenlere hakim olmanın yolu zihinlere ruhlara hükmetmekten geçer. Örgüdeki ilmeği tutunca sökmek pek kolay olur. Bakmaya bile gerek yoktur. Örmek emekle ilmek ilmek gitmektir. Emek vererek bakmayı yorulmayı gerektirir.

Rüzgar yazın ortasında fırtınalar koparır. Dolu başakları telef etsede, zor ve amansızlık bırakır biçare bekleyenleri. Her renk, her çeşit, güzelikleri oluşturur.

Rüzgarın zamanında ayarında mevsiminde esmesi elbette çok güzel ve mühimdir. Zamanı alabora etmeden insanlar içindeki rüzgara bakınca gülümseyebilmeli.

Gülümsemeli, mutluluğu hissetmeli.