Sakaryalıyım, gururluyum!

Bu İzmirlilerin “hakkımda” yazıları canımı sıkıyor! Hepsinde aynı cümle!

“İzmirliyim! İzmirli olmaktan gurur duyuyorum!”

Nelerine gurur duyarlar bilmem!

Madem öyle ben de gurur duyuyorum anasını satayım!

“Sakaryalıyım! Sakaryalı olmaktan gurur duyuyorum!”

Benim sebeplerim var!

Topraklık sırtlarından Eskişehire, oradan kıvrıla kıvrıla Karadeniz’e dökülen Sakarya nehri benden almış ismini! Niye Eskişehirden almamış mesela! Sonra Yunanlılarla yirmi iki gün yirmi iki gece benim nehrimin kıyılarında savaşılmış, yenilmişler! İzmirden gelmiş gavuroğlu gavurlar! Bir de övünürler!

Bizde de patates var! Soğan var. Kabak var!

Fındık var! İzmirde var mı? Yook!

Hani o durmadan çıtlattıkları ay çekirdeği de var bizde!

Yok İzmir kızları güzelmiş! İnsan bunu söylerken utanır yahu! Sanki bizimkiler evde kaldı! Sonra güzellik geçici birşeydir! Bugün var yarın yok!

“Ben eskiden çok güzeldim sevgilim! Bak resmime istersen!”

“ Bu sen misin?”

“Bendim!”

“Çok değişmişsin!”

“ Hislerim değişmedi!”

“ Benim değişti! Dur ben Konağa doğru bir uzanayım, bir hava alayım!”

Bizde böyle konular konuşulmaz bile!

“Kaynana ne göndermiş hanım?”

“Kabak!”

“İyi! Başka birşey göndermedi mi?”

“Patpat mısır!”

“Patlat da yiyelim!”

Bu tür yemlemelerle erkeğin hanımına dikkatli bakması önlenir! “Kaynana örtülemesi “ derler buna! İlmi terimi bu!

Memleket vaar, memleket var!

Kimse yalandan gururlanmasın!