Sakın!... Bekir Coşkun... Aklından bile geçirme!

Madem ki itiraf ettin, “okurlarımdan gizleyeyim” dedin, ben de, biz de itiraf edeyim, edelim… Biz de dediydik ki “…O, şu günlerde tatile filan çıkmaz, yazamıyorsa bir sebebi vardır… biz yine de bir şeylerden endişelendiğimizi belli etmeyelim, üzülür…”

Yani, ne sen bizi kandırabildin, ne biz seni…

Sakın, sevgili Bekir Coşkun…

Aklından bile geçirme!

Vakitsiz zamansız şu karanlığın içinde birkaç taneden ibaret kalan ışıklarımızdan, yıldızlarımızdan birinin daha kararması tehlikesinden bir kez daha sözetme…

Yeter artık!

Nesimi’den Şeyh Bedrettin’e, Pir Sultan’dan Tevfik Fikret’e, Mustafa Kemal’e, Deniz’e, Uğur Mumcu’ya, Mahzuni Şerif’e, İlhan Selçuk’a….

Varlıklarını aydınlanmaya adamış güneşlerimizin erken erken kararmalarına kalmadı tahammülümüz.

Şu bahtsız Anadolu’nun kurdunun kuşunun, börtü böceğinin, dağının taşının, yaşlısının gencinin, kadınının erkeğinin… kaleminden yayılan umuda, ışığa, sıcaklığa bunca muhtaç olduğu şu günlerde…

Sakın bir daha böyle şeyler yazma…

Sen çok yaşa sevgili Bekir Coşkun… Çok yaşa!

Kenan IŞIK