Sakıncalı piyade, ürkek güvercin, Gaffur

24 ocak tarihi, yağmurun da gözümüzün yaşına eşlik ettiği bir cenazeyi hatırlatır bana.

10 binler diyorlardı, bence 100 bin vardı sayısı katılanların. Pırıl pırıl genç kızlar, genç erkekler, yaşını almış insanlar...Biz okulun oradan geçerken katılmıştık korteje, yürüdük, yürüdük... İçimde bir huzursuzluk vardı aslında, 'kalabalık, kimin ne yapacağı belli olmaz, kargaşada başımıza bir şey gelir mi 'diye ama. Yürüdüm. Vıcık vıcık yağmur çamur oldum ama yürüdüm.

Aslında onun sadık bir okuyucusu değildim. Aslında o güne kadar tek bir makalesini sonuna kadar okumamıştım. Ama onun 'sakıncalı piyade' olduğunu biliyordum. Sakıncalı piyadenin sakıncalarına yürüdüm. Düşünmek sorgulamak gelişmenin ilk adımı olduğu için yürüdüm. Birgün insanların işine gelmeyen bir düşüncemi dile getirirken korkmamaya karar verdiğim için yürüdüm. Yalnız değildim, 10binler, yüzbinler vardı.

Yürüdük.

Ama 'yürümekle yollar tükenmiyormuş' dostlar, dün şehrin 'ürkek güvercinler' inden biri, birilerinin hoşuna gitmeyen bir şeyler düşündüğü için toprağa verildi. Güvercin, 'Gaffur'un 'tenhada sıkıştırırım haaaa!' tehtidine kurban gitti. GÖRÜNÜŞTEKi GAFFUR da '17 yaşında bir çocuk'.

'Edineden Ardahan'a uzanan ve üstünde boz kanatlı üveyikler uçan' vatanımın bir karışı bile kimseye yar edilmez, bırakmayız, bizler Cumhuriyet çocuklarıyız.

Ama o boz kanatlı üveyiklerin herbiri, tek tek bizler tarafından korunmazsa, soramazsa, sorgulayamazsa,yaşayamazsa ve üretemezse, yurduma, insanıma kim sahip çıkacak.

GAFFUR'un hastalıklı zihniyeti mi?