Şampiyonluk

5 yıl önceki Denizlispor Fenerbahçe maçını Marmaris marina’da izlemiştim.

İzlemiştim dediğime bakmayın, son yarın saatini stresten Artunç ile sahilde volta atıp seyredememiştim.

Olmamıştı, yenememişti Fenerbahçe.

Bir maçta nasıl olur da 17 dakika duraklama olur, bir maç bu koşullarda nasıl oynatılıp tescil edilir, bunları tozlu raflara, vicdanlara bırakıyorum.

Fenerbahçe 81 puanda kalıp, Galatasaray 83 puanla, hiç inancı olmadığından bayrak siparişi bile vermediği sezonda şampiyon olmuştu.

Helal olsun Galatasaray’a, ezeli rakip böyle olmalı.

Fenerbahçe’nin yenemediği Denizlispor 37 puanla süper lige son maçta tutunmuştu, sonraki yıllar küme düştü.

Aynı yıl Trabzonspor şampiyonun 31 puan gerisinde dördüncü olmuş, geçen yılın şampiyonu Bursaspor ise henüz süper ligde dahi değildi

***

Geçen yıl son maçta şampiyonluğu Bursaspor’a kaptıran Fenerbahçe’nin karşısındaki ekip Trabzonspor, şampiyon Bursasporun 18 puan gerisinde ligi bitirmişti.

Galatasaray ise ligi şampiyonun 11 puan altında tamamlamıştı.

Fenerbahçe o maçta Trabzonspor’a karşı her şeyi yaptı, o ekstra golü atamadı. Helal olsun Trabzonspor’a, helal olsun Bursaspor’a, böyle rakipler tebrik edilir, eli sıkılır.

***

Bu yıl Fenerbahçe yine son maçta finalde, geçen yılın şampiyonu Bursaspor haftalar önce lige havlu atmış, 5 yıl önce Fenerbahçe’nin elinden şampiyonluğu kapan Galatasaray ise bu kez 46 puan ile sekizinci durumda.

Bu kez tarih tekerrür etmiyor ve Fenerbahçe dayanılmaz 17’de 16’lık serisinin meyvasını dokuz puan geriden geldiği ligde şampiyonluğu stresi son birkaç dakikaya taşısa da alıyor.

***

Ben takımım yenildiyse spor programı izlemem, takımım yendiği zaman ise o kanal senin bu kanal benim, tüm spor programlarını izlerim.

Ama şampiyonluk öyle bir şey ki, bu coşkuyu TV başında yorumcuları izlemek kesmiyor.

Fenerbahçeliyseniz ve 22 Mayıs gecesi elinizde bayrakla sokaklarda tur atmadıysanız çok şey kaçırdınız.