Sana Bahar yakışır

Ana/dolu/han’da yaşayan tüm annelere…

Yüreğinde yağmur devinir gözleri bulut çobanı

Bebe sırtına kundaklı, ırgat, bel vermez hayat.

Kazmaların sapından tutarken kepirana, ‘efil efil eden’

Karacoğlan ezgileri damıttı sinek çatlatan sıcağı

İki kundak arası, avazı gibi yanık gitti gölgelikten

Bilemedi, ağa kapısında evrile devrile kaç bahar yaşadığını..?

Deprem tepti imge aynam, anam olan evi

Ağzı açıkmış toprağın, ılgın ılgın ay vurdu hüznüme

Yüzümü yüreğine seren, gözleri iki kestane çiçeği

Bir öpümlük yaşayan türkü anamı bana verin

O içime selcan selcan düşen seyhan damlası.

Tadını yüreğimde taşıdığım, duvardaki fotoğraf

İç tellerime su veren düşlerimin öpücüğü, ne vakit

Hayatın çapraz ateşinde günüm morarsa, omuz arasam

Koşarım toprak olmuş ana kucağına..!

Rüyalarıma süzülsen ay vakti, iç gölüme

Pare pare damlasan, bir göz edimlik bakışsak

Sesin sesime değer, bezenirim; bir sağnak dua

Mırıldanır, melül mahsun şiir basarım yüreğime.

Gülümsemesi yüzüne yakışan toprak yüzlü

Ölmekten, cennet ikliminden yağmurlu günlerle gelsen!!..

Yana yakıla koşarım kuş cıvıltısı sesimle

Kara şalvarlı, nurhaleli sıcak ana kucağına..!

İç denizi elvan elvan ana / vatan

İnsanlığın solmaz gülü, evladiyelik

Ebem kuşağı giyitli, gökyeleli

Mor güngülü gülüşlü ana / dolu

Sana bahar yakışır.

Ali Akdemir

26. 02. 2007

Kayseri