Sanal alemin oyunu

Sanal aleme kaptırmışız. Hayatımızın büyük çoğunluğunu çalışarak, uyuyarak vb. gibi ihtiyaçlarımızı kaşılıyoruz. Geri kalan nadir anlarımızda ise kendimizi ekranlara bağlıyoruz. İster televizyon olsun ister bilgisayar artık geri kalan yanımız sanal aleme bağlı.

Çevremizdeki olup bitenlere, arkadaşlarımıza ve ailemize zamanımız kalmıyor. Artık onların yüzlerini bile unutur hale geldik. Teşbihte hata olmaz ama tanımadığımız biri ailemizin fotoğrafını gösterse belki de zor tanıyacağız. İlişkilerimiz ve bağlarımız bu kadar sanallaştı ve soğudu.

Sanal alemin yönlendirmeleriyle hayatımızı yaşıyoruz. Giyim şeklimizi, hal ve hareketlerimizi şekillendiriyoruz. Gelecek planlarımız bile sanal alemin bize kattıklarıyla beliriyor ve gerçekleşiyoruz. Yani eskiden televizyon filmlerinde seyrediyorduk. İnsanlar sanal alemin güdümünde bir esir oluyordu. Tanımımız buna uyuyor artık. Tam anlamıyla esir olduk.

Artık sosyal bir varlık değiliz galiba. Yakınız ama bir o kadar da uzağız. Bir arada yaşıyoruz ama ilişkilerimiz çok soğuk. İhtiyaçlarımız ve eksikliklerimiz olmasa aslında birbirimizin yüzxüne bile bakmayacağız ve konuşmayacağız. Şuna baksanıza dertlerimizi bile konuşarak çözemez hale geldik. Artık sevincimizi, üzüntümüzü kısacası içimizi sanal aleme döküyoruz. Belki çare olur diye mi yoksa başka nedenden dolayı mı bilemiyorum.

Sanal alem sayesinde sanki birileri ile konuşuyoröuş gibi nameler döküyoruz. Sanki burda herkesle iyi anlaşıyoruz. Ama şunu unutmayalım ki bu artık ikili ilişkilerimizi hata birbirlerimize karşı bağlarımız zayıflatmaya başladı. Sosyal bir varlık olamaktan uzaklaşıyoruz. İnsanlığımızı da kaybetmeyelim.