Sanat eğitimi

Öğretmenlik hayatımda en çok dikkat ettiğim şey öğrencilerimin müzikten zevk almalarını sağlamak ve bunu bir zorunluluk olarak değil tamamen keyif alarak yapmalarını sağlamaktır. Çünkü benim yüzümden hayatları boyunca müzikten nefret etmelerini istemem. 4–9 yaş arası çocuklarla da çalıştığım için mümkün olduğunca piyano ve solfej derslerini zevkli hale getirmeye çalışıyorum. Ama bugün özellikle bir şey dikkatimi çekti. Öğrencilerimden bir tanesi “siz benim annem olur musunuz?” dedi. Üstelik annesinin yanında. Ne yapacağımı bilemedim. Fark ettim ki beni de çok sevdiklerinden dolayı çok çalışıyorlar. Hatta piyanoyu sevdiklerinden değil beni sevdiklerinden ve üzmek istemediklerinden dolayı çalışıyorlar. Annesi bu söz üzerine “vallahi Açelya hanım sadece derse sizi görmek için geliyor” dedi. Bu benim için inanılmaz bir mutluluk....

Sanat eğitiminde çocuklara öncelikle aşılanması gereken, eğer bu mesleği yapacaklarsa kendileri için yapmaları. Yani aile baskısıyla bir çocuğu müziğe ya da sanata yönlendiremezsiniz. Çünkü hayatınız boyunca kendiniz için çalışırsınız. Bu bir devlet dairesi ya da özel sektörde çalışmaya benzemez. O zaman başkaları adına, başkalarının işlerini yaparsınız. Ama sanat da kendiniz için çalışırsınız. Kendi yeteneğinizi ortaya çıkarmak için kendinizle mücadele edersiniz. Ve ne kadar çok çalışırsanız o kadar çok başarılı olursunuz. Ve bu sizin kişisel başarınızdır. Sahneye çıktığınızda ya da eserinizi sergilediğinizde herkes sizi alkışlar sizi çalıştıran öğretmeni değil. Tabi ki burada yetenek de çok önemli. Çünkü öğretmeniniz size ne kadar eğitirse eğitsin, öğrettikleri sizin alma kapasitenizle sınırlı. Ama bu yine öğretmenin başarısı ya da başarısızlığı değil kendi başarınız (ya da yeteneğiniz).

Ayrıca eğer meslek olarak seçecekseniz en vefalı meslek diyebilirim. Siz onu bırakmadığınız sürece sizi asla bırakmaz. Hayatınız boyunca sanatınız ve siz…. tabi bir de yaratıcılığınız.