Sarı lira ve yeni yıl

Bu sene güzel kartlar yazıp sevdiklerimin yeni yıllarını kutlamak istedim. Ama olamadı. Hababam erteledim kart yazmayı. Bugün şu işim varken, şu gün bu işim oluverdi ve kartlara fırsat kalmadan, yılın son haftasının son günlerine geldik.

Hep yetişilecek bir yerler vardı aranacak adamlar, yapacak işler... Bir sonraki günün telaşı, bir öncekinin tersine bulaştı başkalarının hayatı, bizimkini aştı.

Ben de kadırdım ışıl ışıl kartları sandığıma. “ Bir sonraki sene inşallah ” dedim. Birden hatırladım ki o kartlar 4 senedir, sandığa kaldırılıyorlar.

20’ li yaşlardayken 30’ lara kurduk saatin alarmını 30’ larımızda 40’ lara, belki sonra 50’ lere...

Lakin öyle yanlış kurgulanmış ki hayat kuşlukta uyanma fırsatı sunduğunda size artık uyku girmez oluyor gözlerinize...

Ama artık çok geç o kartları yazmak için. E gecikmeli göndermek olmaz. Onları aslında hiç unutmadığımı ifade edecek sevgi mesajlarım, yeni yılın ilk gününden önce kimsenin elinde olamayacak.

Özenle sakladığınız bir sarı lira gibi ömrünüz vakit gelip sandıktan çıkardığınızda,
bir de bakıyorsunuz ki tedavülden kalkmış...

Can Dündar’nın ellerine, ruhuna sağlık.

Ben bu sene de kartlarımı sandığıma gömdüm, ama seneye onları çıkarıp teker teker, zamanında yazacağım. Ama bu sene de elektronik posta ile tüm sevdiklerime kendimi hatırlattım.

Ve bir karar aldım. Vakti geldi sanıp ömrümü sandığımdan çıkardığımda tedavülden kalkmış olmasını istemiyorum. Birdaha sandığa saklamayacağım, hiçbirşeyi!

Sandıktan çıkaracağımız ömrümüzü, bu yeni yılda da sevgiyle dolu, huzurla geçirmemizi diliyorum.