Sarı şekerim

ANNECİM BENİ DE ÇEVİYON MU?

Sarı şekerim doğduğunda, bende 18 aylık bir bebekmişim daha.. Canım annem anlatırdı, hiç kıskanmamışım, tam tersi pek çok sevmişim yeni gelen bu sarışın yeşil gözlü bebeği. Bebek ağladığında eğer annem başka işlerle meşgulse , annemin eteklerine yapışırmışım gözlerim yaşlı "Bebek ağlıyor, bebek ağlıyor.."
Annemi hep şaşırtmışım çocukken hiç oyuncak bebek aramamışım, istememişim. Çünkü sarı şekerimi kendi oyuncak bebeğim sanmışım. Sadece annem sarı şekerimi emzirirken, bende öbür göğsüne yaslarmışım başımı, anneme kocaman açıp gözlerimi sorarmışım sonra;

- Annecim beni de çeviyon mu?

Sarı şekerim.. Ne çok seviyorum seni bilebilsen.. Acaba sen biliyordun da ben mi bilemedim, seni bu kadar sevdiğimi bildiğini..

Sonraki yıllarda yaşın büyüdü ama sen hep bebeğim kaldın.. Sarı şekerim oldu artık ayşe kadın fasulyem.. Uzadın gittin ben sana aşağıdan bakarken.. Ama aklın bir bebeğin aklıydı.. 30 yaşında ama 3 yaş aklında bir koca bebek..

İşten eve döndüğümde çocuklar gibi sevinen kocaman bebeğimdin.. Bana kollarını kocaman açıp "Abla seni çok çeviyoommmm" deyişini nasıl özlüyorum bir bilsen.. Senden sadece 18 ay büyüktüm, sana kimse öğretmedi öğretemezdi de zaten ama sen kendin bulmuştun işte bana abla diye hitap etmeyi..

Hangi anımızı anlatsam ki, mesela sana kim aklı yok zavallı çocuk derse şaşırırdım ben. Radyoda çalan tüm türkücüleri (O yıllarda daha tv miz olmadığından) sesinden tanıyabilen kaç insan tanırsınız hayatınızda ki? Ben kendim onları tanıyamazken.. Saatlerce bıkmadan usanmadan türkü dinlerdin, üstelik hiç boş bir dinleyici de değildin, tüm türküleri ezbere bildiğince, nezahat bayramlar, şakir öner günhanları daha türkünün "la " sesinden tanır bebek gibi el çırpar sevinirdin.. Bende sen sevindiğin için sevinirdim :)

Hafızan hep beni dehşete düşürürdü mesela. Yıllar sonra karşılaştığın eski mahallemizdeki komşu oğluna komşu annemizi sormanı unutamam, ben çocuğu tanımamıştım bile..

Fakat seni kendi sınıfıma götürdüğümde çok şık giyinen öğretmenimi tavlayabilmek için " kız kıpır kıpır olmuşsun apartmanı vericem sana" deyişinde de ne çok gülmüştük. Oyuncağım yoktu benim, ama eksikliğimde yoktu. Bizim her anımız eğlenceliydi seninle sarı bebeğim..

Acı anlarımız olmadı mı :( olmaz mı :( Okadar çok ki.. okadar çok çok ki..
Ama bebeğim bugün düşündüğümde iyi ki kardeşim oldun sen.. Sen olmasaydın ben bu kadar büyük bir sevgi nasıl bilecektim nasıl yaşayacaktım ki?

Normalin altındaki zekaya sahip bir çocuğun kocaman dev yüreğinde kocaman yerimi hep bildirdin bana..

Bülent Ersoyla birlikte sen çığlık çığlık haykırdın "ömrümü koyduğum kumar gibisin ablaaaaa"

Bunları nerden anımsadım bu gece.. Gidişinin üstünden 6 yıl geçti.. Sevginin yoksunluğunun yüreğimde açtığı derin boşluk hiç kapanmadığı bu gece bir yazı okudum da dehşete düştüm biliyor musun. Hiç tanımadığım o insanlar yüzünden üzüldüm pek çok..

Bir psikolog istenmeyen bir hamileliğe kesinlikle karşı çıkıyordu , yeni hamile bir bayan gripken ilaç kullanmış, çocuk akıl özürlü olabilirmiş.. Henüz herşey olasılık dahilinde bile değilken hayatın en büyük mucizesine bir sevgi çocuğunun katili olmaya kim nasıl olurda cevaz verebilirdi böylesine gönül rahatlığı ile.. Hiçbir tahlile gerek bile duyulmadan kim hangi hakla katil olmaya insanları teşvik edebilirdi..

Acıdım yüreklerindeki bu fakirliğe, ama sarı bebeğim onlar seni tanımadılar ki...