Satı teyze

Satı teyze, oturduğumuz sitenin 276 hanesinden birisinin sakini. Süleyman amcanın da eşi. Yaşamının son 14 yılını burada geçirdi. Uzunca bir süredir de astım hastası.

Ailede hastalık sorunu yaşayan bir birey daha vardı. 4 Ay kadar önce Ankara’da yaşamakta olan ve uzun süredir kanser tedavisi gören gelini de yaşamını yitirmişti.

............

78 Daireli bir blokda, 26 dairelik 1. girişinde oturmaktaydı Satı teyze. Geçen yıl bu günlerde aniden rahatsızlanıp hastaneye kaldırdığımızda, kısmi felç geçirdiğini öğrendik. Bir süre hastanede yattı ve apartmanından çok az kişi haberdar oldu. Ya bir ya da iki komşusu ziyaretine gelmişti.

Bu yaz sıkıntılı günler yaşamakta olan oğlunun eşini kaybedince, yine büyük acı yaşadı. Sonra rahatsızlandığında yine hastaneye kaldırıldı. Bu kez böbrek yetmezliği tanısı kondu, bir süre sonra da dializ cihazına girmeye başladı...

Ve son bir haftasını da dializ cihazına bağlı olarak geçirdi...

Bu son haftası, aynı zamanda Kurban Bayramı'nı da içine alan bir süreçti. Oturduğu apartmandan yine bir komşusu ve karşı bloktan bir komşusu ziyaretine geldi. Eşini kaybeden oğlu da sağlık durumunun ciddiyetini anlamıştı Satı teyzenin, o da gidemedi Ankara’ya. Ve orada bir hastaneye transferi düşünülmekteydi.

.............

Dün onu yoğun bakıma kaldırmışlar, Süleyman amcaya da, ‘3 gün kalabilir’ demişlerdi. Gece 21.00 sularında kaldığı servisten bir hemşire aramış Süleyman amcayı, ‘sizden başka kimse var mı yanınızda!’ diye sormuş. O da yaşam tecrübesi olan birisi ve her türlü olasılığa hazırlıklı ve de dirençli. ‘Kızım kimse yok ama, sen ne diyeceksen söyle, ben her habere hazırlıklıyım’ yanıtını vermiş. Hemşire de, söylenebilecek ifadeyi seçmeye çalışarak son haberi vermiş; ‘amcacığım başınız sağolsun, teyzeyi kaybettik...’

“...teyzeyi kaybettik.” Bir insanın yaşamının son haberi bu.

Köy yaşamında, bu haber ve öncesi yaşanan sağlık sorunlarının sürecini düşündüm bir an. Belki köyünün tamamı olmasa da yarısı ziyaretine giderdi Satı teyzenin. Ve yaşama veda ettiğinde ise köyünün tamamı duyacaktı!...

Ama burası yüz binlerin yaşadığı bir kent ve yüzlerce hanenin bir arada yaşadığı bir site idi.

Satı teyzeyi dün gece Ankara’ya uğurladık. Yıllardır süren bir dostluğumuzun gereği biz eşimle zaten oradaydık, bir de Hürriyet hanım ve eşi geldi, birlikte uğurladık... Ama bu kez farklı olarak, özel bir şirkete ait cenaze arabasının üzerinde. Ve maalesef bu kalabalık kentte, onu bu kadar kişi gönderebildik son yolculuğuna doğru.

Apartman komşularının büyük çoğunluğu siz Milliyet Blog okurlarıyla beraber öğrenecekler bugün, Satı teyzenin dün vefat edip, bugün Ankara’da defnedileceğini.

Ve benim bütün sitemim... yaşamımıza bir çok konforu katmasına karşın, bütün geleneklerimizi ve özlemlerimizi alıp götüren kent yaşamına!..