Seher Yeli

Sabah vakti... Tatlı yel...

Doğanın güzelliğinden etkilenmemek mümkün değildi. Etrafımı yeşil ağaçlar, çiçekler sarmıştı.  

Uçuşan kelebekler, kuşlar. Sesleri birer konuşmaydı. Her canlı bir şeyler anlatıyordu.

Gökyüzü masmavi, bulutlar bembeyaz. Sanki melekler gökyüzünü aydınlatmıştı.

Cıvıltılar, denizin dalgaları sesleniyordu.

Dertlerini dinlemeye koyuldum. Dinlerken bir ses duydum.

Sanki gökyüzünden, ama değildi.

Sanki yanımda birisi vardı, çok yakınımda.

Ve o ses,

"Ben Huzurum. Kalbindeki Huzur" dedi. "Göğsündeki ferahlığın sebebi, Sahibi benim." 

İşte o anda dilimden İnşirah suresi dökülmeye başladı...

"Elem neşrah leke sadrek

 Ve vada'na 'anke vizrek..."