Şehirler arası seyahat

Yolculuk kelimesi bana çok uyuyor. Yolculuk etmeyi seven bir insanım. Yeterki leyleği bacadan uçuyor görmeyeyim. Tabi bu işin şakası ama elimde olsa evliya çelebi gibi seyyah olurdum.

Sanırım kanımda var bu duyguyu babamdan almışım . Çünkü annem gezmeyi sevmez babam ise onun zıttı biriydi. Ençok otobüs yolculuğu ve gemi yolculuğunu seviyorum. Geminin balkonunda oturacaksın rüzgar ve temiz hava yüzünü okşayacak. İnsanın tüm yorgunluğu gider. Etrafı doya doya izlemek ve etraftaki irili ufaklı köyleri kıyıları dağcıkları tepecikleri seyretmek ve hatta fotoğraflamak beni başka dünyalara götürüyor. Hiç gemiden inmesem yada yüzme bilmediğim halde ayaklarımı hiç denizin o muhteşem suyundan çıkarmadan yürüsem dursam benim en sevdiğim dinlenme biçimi. Ben güneşi fazlaca sevmezken denize alışınca güneşide sevmiş biri olarak küçücük sahil köyleri erişilmez bir heves gibi aklımı çeliyor.

Otobüsle yolculukta aynı deniz yolculuğu deniz, güneş gibi beni mutlu ediyor. Hele hele tam her taraf yeşermeişken göalabildiği tarlalardan bağlardan bahçelerden seyrede seyrede geçip gitmek yüzlerce köyü kenti seyrede seyrede gitmek içimde erişilmez bir mutluluk yeşertirki bu sevginin hislerin tarifi bile imkansız olur.Aslında çok anlatılacak şeyler vardır elbet ama blog sayfalarında tutulup kalıyorum. Romanında ne yazacağını bir türlü belirlemeyen ve ilham gelmesini bekleyen bir yazar gibiyim. İnşallah paylaşımlarda bulunabilecek kadar duygularımı aktarabiliyorumdur.

Okuduğum bloglarda o kadar güzel konulara hatıralara yaşanmışlıklara rastlıyorum ki ben hiç yazmayı beceremiyorum diye üzülüyorum bile. Herşeye rağmen yinede vaktim oldukça bloglardaki yazıları zevkle okumaya devam edeceğim.