Şehitlerimiz ve Çanakkale

Bir önceki yazımda Çanakkale'nin Eceabat ilçesinde olduğumu söylemiştim. Sakin, şehir gürültüsünden uzak hoş bir yerdeyiz. Haziran ayının son haftasında bulutlu ve serin günler yaşıyoruz, yer yer sağanak yağış alıyoruz. Sanki bir hüzün var.

Çanakkale'nin Gelibolu yarımadasında şehitliğin ne olduğu iyi bilinir. Binlerce şehit verdiğimiz hüzünlü topraklar. Tatil süresince gezdik şehitlikleri ( devam ediyor ). Dualar okuduk, şükürlerimizi ilettik o genç insanlarımıza.

Bugün görüyoruz ki bu ülke şehit vermeye devam ediyor. Gözyaşları sel olup akıyor. Yüz senede ne değişti? diye soruyorum cevap bulamıyorum. Galiba bu topraklarda yaşamanın bedeli bu. Otelde, Avustralya'dan gelen Monash Üniversitesinden gençler var. Onlar yüz sene önce acı bir şekilde yaşanmış ve bitmiş savaşı yerinde ( turistik ve akademik amaçlı ) görmeye gelmişler. Biz de yine o kahraman ( 20-24 yaşlarındaki) dedelerimizi anıyoruz. Ama gözyaşlarımız ve savaşımızın daha bitmediğini gözlüyoruz. Şehitlik Abidesinde saygı duruşunda aklımdan geçenler bunlar.

Kitapsız olmaz, elimde Buket Uzuner'in "Uzun Beyaz Bulut : Gelibolu" isimli kitabı. Tatilime uygun düşer diye aldım, Beyaz Hala ve Viki ile tanıştım. Güzel idi.

Şu an kuzey taraftan gök gürültütüleri geliyor, Topçuların ateş sesleri gibi. Gök gri, hava kasvetli. Gel de tatil yap..

NOT: Konu ile ilişkili fotoyu sonradan ekleyeceğim.

Sözümü tuttum. Küçük kızım Şehitler Abidesinde...