Şehr-i İstanbul

Göz alabildiğine bir insan seli var önümde akıp giden… Dönüp ardıma bakmaya cesaretim yok. Yürüyen ben değilim; diğerleri… Ben sadece onlarla sürükleniyorum… "İşte işte! Orada, gitmek istediğim yer orada, görüyorum!” derken, stadyumlarda şeref tribününü selamlayan askerlerin baş selamıyla varmak istediğim o yere paralel melül melül bakarak yürüyüp giderken buluyorum kendimi… Bu keşmekeşten çıkmak istiyorum. Ama heyhat hayat hiç de o kadar kolay değil; onu da başaramıyorum.

Belki de bu şehir ve bu şehrin sevdiğim sokakları evvel ezel böyle kalabalıktı da ben bundan bi haber insanlar arasına karışmaktan hoşnuttum; kim bilir. Ben bilmiyorum.

Kıyısını köşesini gezmekten, raflarını taramaktan, kimilerinde kitaplarının üzerindeki tozları solumaktan hoşlandığım kitapçılar, dergilere ve ilan panolarına boy boy reklam veren çoğu yabancı bir sürü markanın arasında sıkışıp kalmış… Bir başka ülkenin topraklarında tur rehberinin bizi alışveriş için getirdiği merkezlerden birindeyim adeta… Bu müstesna kalabalığın sebebi de paskalya olmalı. İnsanın kendi ülkesine turist olduğunu hissettiği an bu andır işte.

Eskiye dair bazı kırıntılar var insan denizinde yüzerken fark ettiğim. Ama çoğu yeni ya da rötüşle yeni süsü verilmiş binalar. Eski prim yapmıyor olmalı ve biri antikacıları bu durumdan haberdar etmeli…

İnsan dünyanın neresinde doğarsa, çocukluğunda okuduğu okulu, mahalleyi ve civarını ziyaret etmek istediğinde yerinde bulamaz? İstanbul’da… Abarttığım düşünülebilir kalabalıkla zaruri olarak topluca harekette etmekten kaynaklanan hafif bir travma sonucunda.. Ancak maalesef istemesem de aklım son derece başımda… Çünkü benim okuduğum okulun yerinde heybetli bir alışveriş merkezi durmakta… İlerde çocuğuma gururla “işte yavrum, benim sınıfım şu ayakkabıcının yanında, pidecinin hemen altındaydı... Ah ne güzel günlerdi o günler!” diyebileceğim...

Tüm karmaşasına rağmen güzeldir şehr-i İstanbul… Bilirim. Belki de o yüzden hüzünlenmek yerine kalabalıkla sürüklenmeye alışmak ve hatta öğrenmek gerek… En azından kalabalığın arasında ezilmekten evladır diye düşünerek… İyisi mi siz söylediğim her şeyi bir kenara bırakın ve mezun olduğum alışveriş merkezini bir gezin…

Resim: People Puzzle - Keith Haring