Selma Taran'ı anlayamamak

Selma Taran'ın röportajını, öncesi yazılarını okuduğumda kafam çok takıldı ve yazmak gereği duydum. Sonra bir dejavu yaşadım ve yazmam gerektiğine inandım. 

2.5 yıl önce ben de kan kanserinin bir türü ile uğraştım. Hastalığı ilk öğrendiğimde benim için öncelik kızlardı.Kızlarımın en az hasarla çıkmasını sitiyordum. hayatımda en haz etmediğim görüntü, acizlik ve bana merhamet edilmesi oldu, bu hastalığı tek başıma aşacaktım, tek başıma radoterapi gördüm, tek başıma kemoterapi.Kimseyi hastalığımın acılarına sürüklemem gerekmiyordu. Bazı acılar tek kişiliktir, paylaşılmazz. O dönem aşık olduğum adamı da terkettim. Zira aşka şefkat, aşka merhamet, aşka ölüm bulaşmamalıydı. Bana hastabakıcı olmamalıydı. Biliyordum ki eğer bunu yapsaydım ilişkimiz merhamet döneceğinden, içinde tutku, heyecan, ihtiras kalmayacaktı. Kendini bana mecbur hissederken kendii nefes alamayacaktı. Hiçbir şart da sadece sevdiğim için bile olsa yapmaya hakkım yoktu.Aşk maraz bir duyfur. Kendi dışındaki marazlıkları kabul etmez. 

Selma Taran bence çok özel birşey yaşamıştır. 24 yıl birlikte geçmiştir. Ama bitmiştir. Kimse zorla kalamaz yanınızda, bazen gidiyorum diyemezsiniz içinizdeki ses buna izin vermez, sessizce olur gidişiniz. O yüzden kızmaya da hakkınız yoktur. Hem bazen sevgi kendinden vazgeçerek karşısındakini var etmektir ev mutluluk asla tek kişi de değildir.