Sen giderken...

Sen giderken ben, uyuyordum… Derin bir sessizlik içindeydi aklım… Sorular askıda, düşünceler de dinlenmeye çekilmişlerdi…

Sen giderken ben, içinde bulunduğum durumu görmezden gelerek gülümsüyordum… Aklıma birkaç fotoğraf karesi takılıyordu… Sen, ben ve umutlu objelerimiz vardı… Rengârenk çiçeklerdi mesela yanından salınan… Mavi bir zemine basıyordu ayakların, yeşil bir yol uzuyordu önünde… Her şey güzel olmalıydı ve aklımın filmi mutlu sahneleri oynuyordu…

Sen giderken ben, balkondan sana bakıyordum… Mavi beyaz spor ayakkabıların, indirimde aldığın kot pantolonun ve lacivert t-shirtün vardı üzerinde… Hızlı adımlarla ilerliyordun… Sessizce açtın derme çatma mavi kapıyı… Usulca geçtin… Sen giderken ben, balkondan bakıyordum… Dönüp el sallamanı bekledim… Kapı kapandı… Kayboldun…

Sen giderken masal dünyamdan saf saf seni izliyordum ben… Aklımın uçup gitmesini, dengemin beni sersemletmesini ve duygularımın beni öylece bir hayal âlemine yapıştırmasını izliyordum… Sen giderken ben aklımı kaybediyordum… Yüzündeki gülümsemeyi görmüyordum ama hissediyordum… Sen giderken ben delice bir karar veriyordum… Sonunun ne olduğunu düşünmeden… Sen giderken ben, öfkeme yenilip kara bir yazgıya teslim oluyordum… Sen giderken… Sen giderken ben… Sen giderken ben içimden bir parçayı söküp almanı izliyordum… Cesaretsizliğine kahrediyordum… Sen giderken ben hayatın anlamsızlığına küfrediyordum…

Ben ölüyordum sen giderken… Yeni bir ben filizleniyordu yeniden… Ruhsuz, öfke ve nefretle beslenen… Sen giderken ben, saldırgan bir ruha bürünüyordum… Çığlıklarını kimsenin duymadığı bir yüreğe sahip oluyordum… Sen bir yabancı olduğunda ben dipsiz bir kuyunun içinde boğuluyordum….

Sen giderken … Sen giderken ben… Sen giderken ben ölüyordum… Kara bir yazgıya “evet” demeye karar veriyordum… Sen giderken ben kayboluyor, bitiyordum…

Fotoğraf : http://manoarts.deviantart.com/art/The-Look-28972603