Sen koca bir siyahsın..

Hayat denen bu yolda başkasını tanımak, yeni bir nefes ile soluk almak gibidir. Her solukta eski kalp atışlarını anımsarsın. Kalemine bir yara gibi işleyen hecelerle, gözyaşlarınla ıslanmış satırlarını işlersin bir mıh gibi. Seni bırakıp terk eden sevgili için saklarsın kan çanağı omuş kinini. Onu her düşünüşünde bir serpe fışkırtırsın sözlerinle. Yaralar gibi... Şerha şerha kararttığın sabahlarını sessiz çığlıklarınla aydınlatırsın yalnız kalmış gibi. Her uykunda, her dizlerini çekişinde kendine, yosun tutmuş vurgun yersin umut ışığı dalgalarında. Bir battaniye gibi sıcak ama eskisi kadar yeni olmayan titremen gibi... Üşürsün... Yalnızlığınla bir nevi...

Ufka doğru baktığın gözler artık hükümsüz bir miyoptur, oysa ardında bıraktığın çınar gibi gölgen ile sen küçük bir devrimsindir. Kimbilir ne kadar ayakizi var geçtiğin ıssızlık patikalarında. Ama sen hala Sokrates'in gıcık evrimlerini teorilemekle meşgulsündür usülsüzce. Önüne bakmadan içine daldığın hayallerin de senin gibi boş boş baka kalmıştır her mevsim duraklarında.Yeryüzünde çağlayan yağmur törenlerinde nice rahmet cenazeleri kalkar semaya doğru uzanarak. Sen koca bir siyahsın. Karartı ve gölgeden başka ne olabilirsin üzerime çöken? Ben görürken seninle baktığım uzun umut çisilerini, sen hala görmezden gelmektesin küçük dalgaların akislerini. Yakamoz gibi çıkan ama birtek göçerken kendini belli eden sadece sensin ey yadigar vefasız. Sana gel mi diyeyim , yoksa git mi diyeyim gidebildiğin kadar hainlik diyarlarına ? Sen seçimini yaptın nasıl olsa değil mi? Şimdi aramızdaki gökkuşağının renkleri çok farklı vefasız sevgili. Senin rengin hala siyah, benimkisi de bir umut yeşili...

Bu yazımı yazmamda bana destek veren sevgili CANIM ARKADAŞIM TUĞBA'YA http://blog.milliyet.com.tr/Blogger.aspx?UyeNo=1503851&rn=5N minnet duygularımı belirtmekten büyük onur duyuyorum.