Sen susarken ben...

Gözlerini kaldır ne olur? Kaldır da bak… Akan yaşlarına sözüm olmayacak, söz… İçinden geldiği gibi ağla. Ağlamak arınmak değil biliyorum ama sen ağla. Sözüm olmayacak, söz…

Kirpiklerin ıslanırken yaşla, gözlerinin rengi berrak berrak yeşil olacak. Biliyorum seni öyle görünce içim acıyacak… Ciğerime ağır ağır taşlar konacak. Ama olsun sen gene de ağla. Sözüm olmayacak, söz…

Çırpınışlarda kırık kanadım, uçmayı öğretmeyi sana ben başaramadım... Şimdi yüreğim sessizce ağlarken sen hıçkıra hıçkıra ağla. Sözüm olmayacak, söz…

Ama unutma! Karanlık körün umuduna yakılan muma rüzgar olsa ne yazar… Onun alfabesine kalem mürekkepsiz de yazar… Öyleyse, Güneş yeni günlere doğmasın varsın. Sadece doğusu batısı şaşmasın… Ölümden önce varılan her yolda durak ta var geriye ulaştıracak araçta…

Amacın yaşamak olsun, aracın umut…

Yeter ki sen susma...

Çünkü:

Sen susarken, ben dilsizim…

Sen susarken, ben bedensizim…

Sen susarken, ben bensizim…

Sen susarken, ben sensizim… Beni sensiz bırakma…

foto: http://www.loadtr.com<ı>