Senden kalan...

Anne'me...






Geldim,

Gör(e)medin...

Konuştum,

Duy(a)madın..

Sessizdin !!

Hep ben konuşuyordum,

Sen susuyordun...

İçim acıyordu,

Bil(e)miyordun...

Senden sonrası hiç olmadı.. hayat bana hep güz'dü, hep yağmurdu.. hep tufandı..
Sen aktın hep üzerime tüm şiddetinle, ben kaçamadım.
Yağmurdan ıslanmış gidecek yeri olmayan sokak kedileri gibiydim ayaklarının dibinde.
Sevginin dilencisiydim ya ben hani?
Öyle söylüyordun.
Hala bıraktığın gibiyim ama;
Öksüz sevgi dilencisiyim.

Ne zaman seni görsem
Yeşil bir kuş su içiyordu ellerinden.
Yanından geçen küçük bir kız çocuğu eğilip kokluyordu çiçeklerinden..
Kokulu çiçekler satıyordun..
Sen mutluydun,
Ben mutsuz..
Sen gülümsüyordun..,
Ben ağlıyordum.
Gör(e)medin,
Duy(a)madın..

Her zaman olduğu gibi sessizdin,
ve ben.. sessizliğinde boğuluyordum.

Senden bana kalan,
Anılarla yüklü
Küçük,
Sessiz
Bir
Yığın!!

Kabul edemedim...




*
Resim: Fotokritik