Senede bir gün

Senede bir gün hatırladığımız!sevgilimizin günü geldi geçti. Şimdi de senede bir gün hatırlayacağımız kadınlarımızın günü geliyor. 8 Mart dünya kadınlar günü yaklaşıyor. Senede bir gün hatırlayıp da ne yapıyoruz? Bir tek günle mi o kişilere değer veriyoruz?

Neden o günlerde sadece sözler söylenir, konuşmalar yapılır ama her şey lafta kalır? Hep o günü kutladığımız kişileri seviyoruzdur ve günü iyi geçsin diye bir şeyler yapmaya kalkarız ama bir yere de varmaz yaptıklarımız. Çünkü ertesi gün her şey yine eskisi gibidir. Yine tartışırız, yine bencilleşiriz, yine sözümüzü geçirmeye, istediğimizi yaptırmaya kalkarız. Senede bir gün değer vermek yetmiyor sevgili okurlar. Bunu sizler de biliyorsunuz. Mutlaka birçoğunuz bana hak da veriyordur. Ama neden iş uygulamaya gelince hepimiz başkasından bekleriz medenice davranmayı, seven insan olmayı. Neden önce kendimize bakmayız?

Sevgiliyi bir gün mutlu etmek için hediye alıp, gezdirdikten sonra neden diğer günlerde de kıymetini bilmeyiz? ‘sadece ben böyle değilim ki. Herkes aynı şeyi yapıyor.’ demeyin lütfen! Kendinizi herkesle kıyaslamayın. Örnek olan siz olun. Tarihler 14 Şubatı göstermese de sevgilinize hediye alabilin, mutlu edecek davranışları sergileyin. Sevmeyi unutmayın. Dünyada sevgi olmasa yaşam olmaz ki. Sevilenler olmadan da yaşamın anlamı olmaz. Lütfen sevdiklerimize senede bir gün değil, her gün değer vermeyi bilelim.

Kadınlar gününü de 8 Mart’ta kutlayacağız. Nasıl? Yine bir yerlerde konuşmalar yapılacak. Belki İstiklal Caddesinde kadınlara çiçek dağıtılacak.9 Mart’da her şey yine eskisi gibi olacak. Kadın yine susturulacak. Kadın yine evinde oturacak. O çalışamayacak. Çocuk bakacak, koca bakacak. Kadının yine adı olmayacak. Kendisine tanınmış medeni haklardan haberdar olamayıp, yine yüzyıllardır sürdürdüğü kadınlığını sürdürecek. Değeri erkekten sonra gelecek. Sözünü dinletemeyecek. Karar hakkı olmayacak. Kadın yine susacak.

İyisi mi 8 Mart gibi bir günde konuşma hakkı verilmişken konuşsun kadınlar. Toplumları aileleri yetiştiren, hepimizin ilk öğretmeni olan annelerimiz cahil, ezik olmasınlar. Ne istediğini, neler yapabileceğini bilen, kendine güveni olabilen Türk nesiller, gençler yetiştirsinler. Ezik, sessiz, kukla konumunda idare edilen bireyler olmamalı kadınlar. Onlar toplumun ilk eğitimcileri, evdeki ilk öğretmenimiz. Hayatı ilk onlardan öğreniyoruz. Kadınlara verilecek değer de senede bir gün olmamalı.

Ne sevgililer, ne anneler, ne kadınlar… Hiç kimsenin hayatımızdaki önemi senede bir güne sığdırılamaz ki. Bazı insanların gazına gelip, o günleri sadece hediye alınan, konuşmalar yapılan, güzel sözlerin sarf edilip, iyi davranışların gösterildiği senedeki bir güne sığdırmayın aşkınızı, sevginizi, sevdiğinizi, kadınlarınızı, analarınızı, babalarınızı, öğretmenlerinizi… Senede bir gün hatırlamayın diye ben size şimdiden hatırlatıyorum.

Sevgililer günü bitti. Kadınlar günü gelmedi. Anneler gününe daha çok vakit var. Bugünlerde senede bir gün hatırladıklarımızın bir günü yokken de onları hatırlayın. Bugün sevgilinize zaman ayırın, güzel sözler söyleyin. Bugün annenize ya da hayatınızdaki kadına hediye alın, çiçek verin, yanağına sebepsiz yere de olsa bir öpücük kondurarak onu şaşırtın.  Öğretmeninize, babanıza telefon edin. Hatırını sorun. Yaptıkları için ona bugün de teşekkür edin. Belli tarihlere sığdırmadan da o insanları sevip, değer verin ve ilginizi onlara gösterin. Senede bir gün sizin olsun. Özgürce yaşayabileceğiniz, dilediğiniz her şeyi yapabileceğiniz bir gün de sizin olsun. İnsanın kendine de ayıracağı senede bir gün olsun değil mi.

“Benim günüm” diyeceğiniz o gün şimdiden kutlu ve mutlu olsun. Sevgiyle ve sağlıcakla kalın.