Seni toplamaktan yoruldum...

Hayallediğim, yüreğimde beslediğim sıcacık sevdamı sana yolladığım sonsuz bir iksirdi. Hayallerimde gezinen sensizlikten çürümeye başlayan ruhumda, sensizlikten seni toplamaktan yoruldum sevgilim. Hergün yeni bir umut ekerekten, hergün yeni bir dua ederekten, hergün yeni masal için seni diliyordum her adımda. Sensizlikten içime işleyen sensizlik canımı yakıyordu. Gün geçtikçe bende uzaklaşıyorsun, bilmediğim hırçın duygularla savaşıyorum. Neden diye sorular uçuşurken dört yanımda sana olan aşkım sonsuzdu aslında. Hergün senden aynı bahaneleri duyar oldum, aynı sözlere idrak edildim. Belkide sevmedin sever gibi yapıp isteklerinemi ulaşmaktı senin hedefin sevgilim. Ya benim sevgim, ya benim aşkım ya benim hayallerim ne olacak peki sırısıklam oldum bir anlasanki. Neden neden peki tek bir söz kalmadımı, sende bana ait masum, saf, tertemiz o mis kokulu sözü bana söyleyecek kelime kalmadımı. Hergün bir yaprak gibi düşüyorum toprağa ne canlanıyorum nede filizleniyorum. Sensizlikten çürüyorum sevgili...

Sen günlere birgün ekleyip hergün ömründen siler gibisin. Sahtemiydi sevgin, yalanmıydı sevgin, neydi bilemedim. Bildiğimse beni yalnız bırakıp çürümeye yüz tuttuğun, aşkından kıvranaraktan ölümü beklediğim gibiydi hergün. Sana sorduğum sorularda her bir bahane hep bir acı tadıyordum. Hani adım aşk Soyadım herşeyimdi.... Nerde peki sözlerin, sözün eri değilmisin sen sevgilim... Kalbim çarpıntılara kucak açmış derin bir acılara yelken açmış. kapımın zili çalsada açsam sana doyası drken sen hep o kapıyı kapatıyorsun bana sevgilim. Senin üzerine düştükçe sen benden kaçar oldun. Acının rangi bedenimi boyadı, ruhumu boyadı, aklımı boyadı... Desene bende seni sevecek yürek kalmadı diye... Söyle bana bu yüreğim sana vurgun sana tutsakkken sen bende yaşarken ben sende yaşanmaz halemi geldim? Dudaklarımda arzuladığım, tenimde kaynadığım, aklımda umut eklediğim her anımda sendin sevgilim. Aşk diye kokan mis kokulu diyarlarda sana uzanan emelim sensizliğe alışırmı sevgilim. Hangi bahar aldı seni benden hangi gönül gözünü boyadı senin anlayamdım ben. Uzaklarda biryerlerde gezinen sen ben evinde seni bekleyen sonsuz bir aşkıım ben sevgili... Gözyaşlarım heder oldu sensizlikten... Ruhuma işleyen sensizlil, bedenimde senden ayrı düşen yalnızlığı kaldıramaz oldum. Ama sen hep yalnız bırakıp beni zindanlara koydun. Yinede bir umudumsun sen benim sevgili... Bu umut kırılacak, bu hayal yok olacak, bu aşk bende bitti, bu düşler sahte, ben senden gidiyorum deme sakın bana sevgili... Bu sana olan aşkım gözlerimi görmez kulaklarımı duymaz oldu, hırçınlaşan duygularımher yana savruldu. Alev alev yanan ateş sana uzanırken, sensizlikten sönüp, bir yudum suya hasret kalır oldu...