Senin en güzel yerin kahverengi gözlerin

SENİN EN GÜZEL YERİN

KAHVERENGİ GÖZLERİN

Sanki billur bir pınar

Ruhuma neşe sunar

Kahverengi gözlerin

Gözlerin yar gözlerin

Bakışların pek derin

Senin en güzel yerin

Kahverengi gözlerin

Gözlerin yar gözlerin

Rüzgârlar kadar serin

Ufuklar kadar derin

Kahverengi gözlerin

Gözlerin yar gözlerin

Mehtapta benzer aya

Bakarım doya doya

Sanki tatlı bir rüya

Kahverengi gözlerin

Gözlerin yar gözlerin

Benim göz rengime dair bildiğim ilk ve tek parça bu.Belki de bu yüzdendir gözlerime takıntım(!). Bilinmez. Bildiğim tek şey var, ben özellikle karşı cinsle sohbetlerimde uzun süreli göz temasından rahatsız oluyorum. Hâlbuki aynı zamanda bilirim ki sağlıklı bir iletişimin olmazsa olmazıdır göz teması. Bir sürü yükleme uçuşuverir zihnime; ebeveynlerim, partnerlerim, bilumum yakın ya da uzak çevremden edindiğim. Benim bildiklerim ise kaynar gider aradan.

Benim bildiklerim ya da daha doğru bir adlandırma ile uygulamak istediklerim ise bir çocuk gözüyle bakabilmektir dünyaya. Tıpkı annemin takvim yapraklarında okuduğum anekdotta olduğu gibi. Aynen aktarıyorum.

ÇOCUK GÖZÜYLE BAKABİLMEK

Babası İspanya’ nın en ağır siyasi cezalarının verildiği bir hapishanede mahkûmdu. Küçük kız, fırsat bulduğu her hafta sonu babasını ziyaret için annesiyle birlikte hapishaneye giderdi. Yine bir ziyaret günü, babası için çizdiği resmi yanında götürdü; ancak hapishane kurallarına göre özgürlüğü çağrıştıran her türlü şeyin mahkûmlara verilmesi yasaktı.

Bu sebeple kâğıda çizdiği kuş resmini kabul etmemişler ve oracıkta yırtmışlardı.

Çok üzülmüştü küçük kız. Babasına söyledi bunu, o da “ Üzülme kızım, yine çizersin; bu sefer çizdiklerine dikkat edersin olur mu? “ dedi.

Küçük kız diğer ziyaretinde babasına yeni bir resim çizip götürdü. Bu sefer kuş yerine bir ağaç ve üzerine siyah minik benekler çizmişti. Babası keyifle resme baktı ve sordu:

“ Ne güzel bir ağaç bu! Üzerindeki benekler ne? Portakal mı?”

Küçük kız babasına eğilerek sessizce: “ Şşşşt! O benekler ağacın içinde saklanan kuşların gözleri.”