Seninle bir ömrü paylaşmak güzeldi

Birbirlerini çok sevdiler, inanılmazdı adeta bir duygu seliydi. Evlendiler, mutluluklarını bir evlat ile perçinlediler. Ama hayat öyle acımasızdı ki, ayrıldılar. Aradan zaman dilimleri parça parça geçti. O ortak güzel evlat büyüdü. Evlenmeye kararı verdi. Anne bu düğüne gelmek istemedi. Neden mi çünkü baba başka bir kadın ile evlenmişti. Yuvasını darmadağan o kadın ile.

Düğün günü kadın bir parkta oturdu oğlunun düğününde kendini hayal etmek istedi, ama olmadıı yapamadı, hayali bile beceremedi. Tek yaptığı şey ağlamak oldu. Gözlerinden akan yaşları silmek istedi, ama aklından boşver geçti. Tam o anda yanına yaklaşan adamdan habersizdi. Sıcacık bir el uzandı ona, bir mendil uzattı, hayat üzülmeye değmez dedi. O da bunun bilinciydinde ama yapamıyordu. Adama baktı, mendili aldı, gözlerinden akan yaşları sildi. Adam, ona anlatmasını söyledi, çünkü dedi acılar paylaşmakla azalr.

Kadın anlattı. Adam onun sevdiği hayatına giren ikinci kişi ama, o onu arkadaş olarak görüyordu. Adam ise onu her şeyden çok seviyordu. Hadi dedi. Şurdan bir elbise alalım ve o düğüne gidelim. Kadın fazla inatçılık yapamadı. O gözlerdeki sevgi kıvılcımları ona güzel şeyler yaptıracağından emindi.

Düğünün başlamasına tam tamına çok az bir kaç saniye kala içeri girdiler, oğlu anneyi kapıda gördüğünde heyecanla yerinden kalktı, kuvvetli bir sevgi ile anneye sarıldı. Beni çok mutlu ettin gelmekle. Boğazında biriken hüznün yerini mutluluk aldı, annnenin.

KADIN GÖZLERİNDEN YAŞLARIN GELMESİNE YERİNE, MUTLULUK IŞIKLARININ GELMESİNİ VE BUNU OĞLU İLE GELİNİN ADINA TANRIDAN İSTEDİ.