Serçe Kuşun Sonbaharı

Pek çok kimliği bünyesinde taşıyan Yılmaz Karakoyunlu’nun son tarihi romanı “Serçe Kuşun Sonbaharı”, Yazarın Cumhuriyet dönemine ait önceki romanlarından farklı olarak Osmanlı’nın Fetret Devri öncesine uzanmış. Bu dönemi Şeyh Bedrettin’in hayatını edebi bir dille anlatarak okuyucuya sunmuş. Yazarın tüm romanlarını okuyan biri olarak romanda gördüğüm ve kendi öncelik ve beğenilerime göre tasnif ettiğim artı ve eksileri kısa şekilde sizlerle paylaşmak istiyorum.

Romanın artıları, herşeyden önce tarihin bir dönemine roman diliyle eğilmiş olması. Esasında fetret dönemi Osmanlı için bir kırılma noktası. Kardeşler arasındaki mücadele bir açıdan kardeşlerin dayandıkları zihniyet ve felsefik görüşünde savaşımı olmuş. Roman, kardeşler kavgasının dayandığı fikriyat zeminine detaylı olarak el atmış. Diğer bir pozitif nokta ise romanın edebi dilindeki ustalık. Karakoyunlu Türkçe ve Osmanlıca’ya hakimiyetini her romanında olduğu gibi bir kez daha sunmuş. Şeyh Bedrettin tarihi isyancı kişiliğinin yanısıra bir din adamı ve bir aşık olarak da etraflıca anlatılmış. Yıldırım Beyazıd ve Timur’da tarihi koşullarda insani değerler ve kişilikleriyle farklı portrelerde ele alınmış. Romanın temel eksi yönüne gelince, neredeyse Yazarın tüm eserlerinde göze çarpan olaylar arasındaki bazı hızlı gelişmeler ya da kopukluklar. Veya sonucun çok etkili bağlanamaması. Bu durum tarihe fazla ilgi duymayan ama tarihi romanları seven kişiler için ciddi bir handikap.