Ses

Senle konuşmak, kitap okumak gibiydi. Saatlerce usanmaksızın heyecan ve merak ile sayfa sayfa okuduğum..

Senle olmak nere gideceğini bilmeden kendimi yollara vurmak gibiydi. Ne gideceğim yeri ne de yolun sonunun nereye çıkacağını bilmemek gibi..

Huzur bulduğum göğsün, kuş tüyü misali yumuşaktı.. başımı yaslayıp ilaçtan farksız kokun ile hep uyumak uyumak uyumak istediğim..

İki ayrı bedende atan tek yürek gibi olsak da  sen ve ben, resmi tamamlanmamış sevginin iki kırık kalbine sahip

Aynı şehirde aynı yıldızlar altında ayrı çatılarda tutsak iki yabancı ama iki sevdalı.

Gülüşün gün ışığıydı. Her güldüğünde yüreğimdeki buz dağlarını eriten..

Aklıma düştüğünde bir nefes kadar sık sanki akıp gidiyorsun içimden, damla damla gözlerimden..

Anlamını yitiren kelimeleri yazıyorum sadece yazabildiklerimde ben. Sustuklarımın son çaresi yazılabilenlerde..

Ve söylemek istediklerim sadece susabildiklerimde benim birçok anlam barındıran, sağırlaşan kulaklara anlamsız çığlıklarla…