Sessiz çığlık

Aldatmalar, ihanetler, kaçmalar boşuna. İnatla ben varım, buradayım der aşk. Kader bensiz olmaz der elele verip mahkum ederler, anlamazsın. Bir eliyle mutluluğu, öbürüyle mutsuzluğu sunar. Bazen dudaklarda küstah bir kıvrım olur, arsızca yaralar. Diğer yanda göz olur, şefkatle ardından yarayı sarar. Bazen konuşamaz dudaklar, yarım kalır düşler, masum, mahçup… Bazen düşer aşkın gölgesi, yemeninin altındaki gülen gözlere. Rengini verir kadife yanaklara. Ruhun bilmez önceleri ne olduğunu. Sonra saracaktır onu kaderi, aşkı da benliğini. Yürek mahkumdur, beden tutsak. Dönüşü yoktur geri. Fısıldar bir ses: “En iyisi unut” Unutmaktır ölümlü doğrusu. Hayır gitme aşk ne olur, ruhum ağlar. Bırakma ıssız beni, Ya sen kader? Bırakma tut ellerimi…