Sessiz çığlık

Yıllardan beri kadının baskı altında olduğunu, eğitimsiz bırakıldığını hatta aile içi şiddete maruz kaldığını biliyoruz. Konuşmaya gelince hepimizin söyleyecek sözleri oluyor. Ama icraat yok. Her konuda sivil toplum örgütleri kuruluyor. Çalışmalarını yapıp seslerini duyurabiliyorlar. Ama konu kadın olunca iş değişiyor. Kadın sığınma evleri yetersiz sayıda ve mağdur durumda olan pek çok kadın bu sığınma evlerinin nerde olduğunu bile bilemiyor. Karakollardan yardım istediklerinde yardım bile yetersiz kalıyor. Babasından, eşinden veya evladından eziyet gören nice kadın var.

Toplumu yüceltmekten eğitimden bahsediyoruz. Önce kadını eğitmeli, yolunu açmalı ki çocuklarını iyi yetiştirebilsin. Toplumdaki çarpıklık bir nebze olsun azaltılabilsin. Kadın sadece doğurgan bir varlık değildir. Et parçası hiç değildir.
toplumun hemen hemen her noktasında kadını küçük düşüren herşeyi kınıyorum. Bu duruma alet olan nice kadınımızı da...

"İnsan ömrünü mutfak ve tuvalet arasında tüketemeyecek kadar mükemmel bir varlıktır"derdi bir yakınım. Kızlarını veya eşlerini korumaya çalışan beyler! Onları dört duvar arasına hapsederek onlara iyilik yaptığınızı düşünmeyin. Onlara fırsat verin. Siz olmasanız bile onlar bu toplumda mücadeleci olmayı, üretici olmayı, kendi ayaklarının üzerinde durabilmeyi öğrensinler. Hem ailenin güçlenmesi hem de toplumun kalkınması için buna ihtiyacımız var.

Bunca karamsar tablonun ardından; kadını eğiten, yol gösteren dernekleri, kurumları kutluyorum ve sayılarının daha da artmasını temenni ediyorum.Bu konuda destek olabilecek kim varsa ulaşabilmelerini, seslerini daha çok duyurabilmenin yollarını aramalarını bekliyorum. Bugünü kurtarmak için kadınlarımızı, yarını kurtarmak için çocuklarımızı eğitelim, yol gösterelim, yardımcı olalım...