Sevdiklerinize zaman ayırın yoksa...

Bayram demek; sevinçti, müjdeydi, kapı çalmaydı, çikolataydı, şekerdi, topladığın şekerleri bölüşmekti, el öpmeydi, hele ki mendil içine sıkıştırıp para verenler; onlar büyük insanlardı. Bayram demek; baş ucuna yerleştirip sabahı zor bekleyip, bakıp bakıp sevindiğin, pantolonun, eteğin, ayakkabıların, şeker çantandı. Bayram demek; anneydi, babaydı, büyük annelerimiz, dedelerimizdi. Kuzen, yeğen hep birlikte sarılışıp, gülüp eğlendiğimiz sıcaklıktı samimiyetti. Sanırım bayram demek; mutlu olurken mutlu etmenin verdiği içtenlikti. Kapılarını heyecanla çaldığın, gülerek açtığın, sevip sarmaladığın nasıl geçtiğini anlamadığın, özlemle ulaştığın ardında özlemle bıraktığın insanlar, sevgiler, saygılar demekti.

 

Buruk bir sevinç var şimdilerde; ''bayram gelmiş neyime,'' diye koca boş bir baloncuk çıkıyor kafamızın tepesinde, halbuki boşalan kalplerimiz bakıp göremediğimiz resimde! Hafta içine mi denk geliyor, hafta sonunla kaç gün oluyor, bayramda gidilecek mekanlar, tatiller, hangi otelde sağlanacak hangi koşullar... Yapabilceğimiz en büyük fedakarlık bir bayram mesajı belirleyip, facebooktan ya da telefonundan bir kaç kişiye sallamak oluyor. Evet, artık bayram deyince yaptığımız tek şey ''sallamak'' oluyor.

 

Kapına gelecek çocuklara bile tahammülün kalmıyor, çalınan kapı, belki üşengeçliğinden belki de umursamadığın bir tabak şekerden, duvar oluyor. Erkenden uyanmanın manası olmuyor. Yenisine gerek duymadığımız, en az giyilmiş bir kıyafetle geçiştirmeyi ya da tatil ya zaten bunun adı; gündüz denizde gece havuz başında giyeceklerimizi belirlemeyi yeterli buluyoruz.

 

Oysa bayramı hala içinde yaşatan yürekler var. Belki de gelmesinden korkan yürekler! İsteyipte öpecek bir el, sarılacak bir beden bulamayanlar. Tek başına kalmış, bırakılmış, terkedilmiş anneler, babalar, çocuklar. Toprağa verdiği belki de yaşarken gömüldüğü, yalnızlığa terk edilmiş, eksikliklerini en derin yerlerine gömmüş yürekler...

 

Bir bayramı yine büyük bekleyişlerle sonlardırdık belki de. Biliyorum önümüzdeki bayrama daha zaman var ama; geleneklerimizi bu kadar kolay heba ettiğimiz, yalnızca ''ben'' diyerek yaşadığımız bugünün dünyasında, gün olup pişmanlıklarımızla oturmamak için; bari bu bayram kalkın, kapıları çalın, sarılın!

 

Sevdiklerinize zaman ayırın yoksa, zaman nasılsa bir gün sizi sevdiklerinizden ayıracak...