Sevgi bizim yüreğimizde

Yaşam içinde doğrular kendi yolunu bulurken,

Bir an için de olsa…Düşünün!

Siz hiç kırlangıçları beklediniz mi?

Karların altından baş kaldıran kardelenleri,

Ya da bir gülün açmasını...

Ağaçların çiçek , buğdayların başak vermesini izlediniz mi?..

Yükseklerden çılgınca dökülen suyun o ahenkli sesini işittiniz mi?..

Yağmurun ardından kendini gösteren o muhteşem gökkuşağını,

Çiçekleri...

Baharı...

Ve de en önemlisi,

İnsana; insan olduğunu hatırlatan en güzel duyguyu…

Siz,hiç sevgiyi yüreğinizde hissettiniz mi?..

Asker yolu beklemek, işte öyle bir şey…

O yoldan gelen olmazsa,

Analar nasıl ağlıyor hiç gördünüz mü?

Çünkü, o analar evlatlarını göç eden kırlangıçlar gibi uğurlarken,

“Bir başka baharda aynı kırlangıçlar yok artık” denmesini istemiyor.

Onları bağrına basmak,koklamak için bekliyor.

Ama üzülmeyin analar,

Sevgi yine bu ülkenin topraklarında,

Edirne’de,Hakkari’de,Tokat’ta

Bir kuşun kanadında…

Bağrın yanık,gözün yaşlı olsa da evlatların yine bu topraklarda

Senin sevginle,ağıtlarınla,dualarınla..

Sonsuza kadar

Ay yıldızlı bayrağın altında.